Zmiana Klimatu. Jazzpospolita, czyli jazz, post rock i elektronika na jednej scenie (zdjęcia, wideo)

Grupa powstała z inicjatywy basisty Stefana Nowakowskiego i perkusisty Wojtka Oleksiaka, a następnie dołączyli do niej Michał Przerwa-Tetmajer i Michał Załęski. W pierwszym składzie, poza założycielską sekcją rytmiczną, grali też Bartek „Rudy” Borowiec i Daniel „Danny” Grzeszykowski. Nazwa zespołu sugeruje jazzowe korzenie, jednak jego eklektyczny styl wskazuje na inspirację takimi gatunkami jak nu-jazz, post-rock, funk, drum'n'bass, ambient, muzyka filmowa czy ilustracyjna.

Pierwsze nagrania Jazzpospolitej zostały zarejestrowane w 2008, a jednym z utworów był „Tribute to Aerobit”, do dzisiaj grany na koncertach. W 2009 Jazzpospolita, już w obecnym składzie, nagrała i wydała własnym sumptem debiutancką EP, zatytułowaną umownie Polished Jazz. Jej reedycja, wzbogacona o remiks i nowy utwór, ukazała się w 2010. W ciągu roku od wydania EPki zespół zagrał kilkadziesiąt koncertów w polskich klubach i na scenach.

Wiosną 2010 Jazzpospolita podpisała kontrakt płytowy z wytwórnią Ampersand Records z Poznania. W czerwcu 2010 utwór „Polished Jazz” został wydany na składance „Jazz Lounge Cinema 4” . Pełnoprawny, długogrający album Jazzpospolitej, zatytułowany Almost Splendid, ukazał się 12 października 2010.

Na początku 2012 roku ukazał się drugi długogrający album grupy, Impulse, którego brzmienie zostało opisane jako „muzyka (…) intensywna, pełna wyobraźni, uwolniona od schematów i zupełnie niepospolita” i porównane do takich zespołów jak Jaga Jazzist i Tortoise. Zamysłem było oddanie na płycie tego, co dzieje się podczas koncertów. Również w 2012 roku opublikowany został dwupłytowy album RePolished Jazz, składający się z remiksów utworów z Impulse i wznowionej debiutanckiej EPki zespołu. Remiksy zostały przygotowane przez takich wykonawców jak: Bueno Bros, Jakub „Nox” Ambroziak, Roux Spana, Excessive Machine czy Audiomanufacture.

Od chwili debiutu do 2012 roku zespół znajdował się w niemal nieustającej trasie koncertowej. Jazzpospolita zagrała koncerty w Polsce (m.in. support trasy Bonobo), Wielkiej Brytanii, Niemczech, Danii, Belgii, Rumunii, Czechach, Estonii, Rosji czy Bułgarii występując m.in. na festiwalach Open'er, Męskie Granie 2011 i 2012, London Jazz Festival, Match & Fuse, Copenhagen Jazz Festival, Comblain Jazz Festival, Garana Jazz, Kaliningrad City Jazz. Uznanie dla występów Jazzpospolitej na żywo wyraziła redakcja 3 Programu Polskiego Radia, nazywając zespół odkryciem koncertowym roku 2011. Koncert Jazzpospolitej na finał Męskiego Grania w 2012 roku obejrzało ponad 10.000 osób.

Rok 2013 upłynął na komponowaniu nowych utworów oraz pracą nad autorską muzyką członków zespołu.

W listopadzie 2014 zespół wydał czwarty album, zatytułowany „Jazzpo!”. Grupa długo przygotowywała się do wydania tego albumu dopracowanego w najdrobniejszych szczegółach: począwszy od cyzelowanych miesiącami kompozycji, niekończących się dywagacji nad użytymi brzmieniami, poprzez wybór instrumentów użytych podczas nagrania, aż po efektowną okładkę, na której ostateczny wygląd pracowało kilkanaście osób. „Jazzpo!” została uznana przez krytyków za najciekawszą płytę w dotychczasowym dorobku zespołu. Trasa koncertowa „Jazzpo!” trwała ponad rok. Grupa wystąpiła ponad 50 razy w Europie, a tournee zakończył dwutygodniowy wyjazd do Chin, gdzie Jazzpospolita zagrała, między innymi, na uznanych festiwalach Beijing Nine Gates i Shenzhen Oct Loft. Jesienią 2016 roku ukazała się pierwsza koncertowa płyta grupy - „Jazzpo! Live Made in China” dokumentująca azjatycką trasę. Podwójny album zawiera głównie kompozycje z albumu „Jazzpo!”, jest bardziej dynamiczny i głośniejszy niż studyjna wersja.

Najnowszy album zatytułowany „Humanizm” ukazał się 17 marca 2017 roku. Jazzpospolita zdecydowała się na poszerzenie dotychczasowej formuły i zaprosiła na płytę dwoje gości: Paulinę Przybysz i Novikę. Nagranie powstało w niecodziennych okolicznościach: zespół zamieszkał w dworku z XIX wieku i przekształcił go w studio. Materiał nagrany w naturalnym, bliskim przyrody otoczeniu, bez miejskiego hałasu i kontaktu ze światem zewnętrznym przyniósł najbardziej zrównoważoną i spójną płytę w swojej karierze Jazzpospolitej. Tym, co łączy „Humanizm” z poprzednimi dokonaniami zespołu, jest dbałość o brzmienie. Dzięki znikomej ingerencji studyjnej i użyciu magnetofonu taśmowego album cechuje ciepła, analogowa barwa, tak charakterystyczna dla nagrań spod znaku ‘vintage’.

Siłę Jazzpo – jak często o grupie mówią fani – stanowią oryginalne kompozycje, sytuujące zespół na styku jazzu, post-rocka i elektroniki. Połączenie jazzowych harmonii, rockowych brzmień i klubowej dynamiki powoduje, że Jazzpospolita zjednuje sobie zwolenników z bardzo różnych kręgów i z powodzeniem występuje nie tylko na klubowych koncertach, ale też na dużych festiwalach jazzowych.