Portugalski pies wodny: Pies stworzony do pływania

Rasa z historią

Portugalskie psy wodne występują w kilku kolorach: białym, czarnym, brązowym lub są mieszanką tych kolorów. Z krótkimi lub długimi lokami, tylną część ciała zwykle się strzyże - poza kitką na końcu ogona. Ponieważ nie linieją, są dobrze tolerowane przez osoby uczulone na długą sierść.

Rasa z historią

Pochodzenie rasy nie jest do końca wyjaśnione. Według niektórych znawców wywodzi się ona od południowych rosyjskich psów owczarskich, które przywędrowały do północno-zachodniej Afryki na początku VIII wieku wraz z ruskimi plemionami koczowniczymi. Z Afryki psy te trafiły do Portugalii za sprawą Maurów, którzy wyruszyli na podbój Półwyspu Iberyjskiego.

W Portugalii wyhodowano z nich psy wodne. Przez wiele wieków portugalscy rybacy z prowincji Algarve używali ich do wyciągania z oceanu sieci napełnionych rybami. Psy te potrafiły nurkować za uciekającymi rybami i przynosić je w pysku do łodzi lub na brzeg. Posługiwano się nimi również niekiedy do przenoszenia wiadomości między łodziami. W Stanach Zjednoczonych rasa pojawiła się późno - w ubiegłym stuleciu, a jej oficjalne uznanie przez amerykański Kennel Club nastąpiło w roku 1983.

Portugalski pies wodny to świetny przyjaciel całej rodziny i jednocześnie trener. Uwielbia ruch. Jest nadzwyczaj aktywny, dlatego od swoich opiekunów wymaga długich spacerów i intensywnych zabaw.
Uwielbia wodę, a przy tym jest doskonałym pływakiem. Są psy, które nie stronią od sporadycznych kąpieli w jeziorze czy rzece, ale portugalski pies wodny to szczególny przypadek. Rasa ta jest wręcz stworzona do pływania.

Psy mają błoniaste łapy, ogon przypominający ster i przede wszystkim świetne umiejętności pływackie. Pies ten potrafi przepłynąć w ciągu godziny nawet osiem kilometrów i nurkować na głębokość aż 3,7 metra. Ze względu na zamiłowanie psa do wody idealny właściciel powinien zatroszczyć się o to, aby jego pupil miał wiele okazji do zaspokojenia swych pływackich skłonności.

Chętnie aportuje piłeczki czy patyki rzucane z brzegu do wody. Potrafi świetnie bawić się z dziećmi, które kochają go za cierpliwość, miękką sierść i żywotność. Szkolony od młodego wieku potrafi nauczyć się przeróżnych sztuczek.

Portugalski pies wodny jest bardzo przywiązany do swojej rodziny, a z powodu nadzwyczaj przyjaznego stosunku do całego świata, nie najlepiej nadaje się na stróża. Wyróżnia się za to inteligencją, cichym usposobieniem, skłonnością do błaznowania i gorliwością.

Rasa świetnie nadaje się do domu z dużym ogrodem. Przydomowy basen to jednak niezbyt dobre rozwiązanie - psu może zaszkodzić chlorowana woda, może się też utopić (konieczne byłoby zainstalowanie specjalnego wyjścia z basenu). Woda w basenie będzie zawsze brudna, a plastikowe wykończenia coraz bardziej zniszczone.

Znacznie lepiej od czasu do czasu zabrać psa nad jezioro, spokojną rzekę czy morze. W mieszkaniu pies będzie się męczył i tęsknił za przestrzenią.

Jego futro nie linieje, pies nadaje się więc szczególnie dla właścicieli, którzy są uczuleni na zwierzęta długowłose. Jest to rasa bardzo rzutka, pełna wigoru i potrzebująca wiele ruchu. Jest zwinny, szybki i nadzwyczaj pobudliwy. Na szczęście odznacza się dużym stopniem posłuszeństwa, reaguje na komendy i rzadko ucieka.

Portugalski pies wodny jest dużym psem użytkowym. Ma silną, proporcjonalną budowę ciała, brązowe oczy, ogon średniej długości i grubą szatę. Można go czesać na dwa sposoby: "na lwa" - strzyże się pysk i tył lub ,,po myśliwsku" - wtedy włos przycięty jest krótko na tułowiu, dłuższy zostaje na kończynach i na głowie. W obu stylach strzyże się ogon, zostawiając na końcu pompon. Maść może być czarna, brązowa lub szarobiała. Dopuszczalne są również różne odcienie bieli.

Prawdziwą reklamę portugalskiemu psu wodnemu zrobił prezydent Obama, kiedy ogłosił światu, że szczenię tej rasy podarował swoim córeczkom.