28. Jesień z Bluesem zakończona (zdjęcia)

[galeria_glowna]
Trzeci dzień Jesieni z Bluesem miał przynieść jeszcze więcej emocji niż dwa wcześniejsze, ale chyba zaproszeni goście po prostu nie byli w formie.

Najlepiej z kłopotliwej sytuacji, czyli grania po raz kolejny w tej samej sali tego samego materiału, wybrnęli Boogie Boys. Na koncert przywieźli ze sobą parę tancerzy, którzy w dwóch wyjściach zatańczyli ogniste boogie woogie. Wszak zdają sobie sprawę, że i ich muzyka do skomplikowanych nie należy i to raczej wina drętwej acz licznej publiczności, że nie bardzo ruszała w tany.

Ciekawie miał brzmieć Romek Puchowski, również doskonale znany choćby z jedynych w ciągu ostatnich kilku lat bluesowych Juwenaliów. Tym razem wsparty o perkusistę i gitarzystę przyjechał z harmonijkarzem Keithem Dunnem. A że Białystok, to miasto fanów harmonijki i wybitnych instrumentalistów, to Dunn skupiał na sobie uwagę niemal całej widowni. Wydaje się, że premierowy materiał, jaki Puchowski zaprezentował na festiwalu nie był dostatecznie przećwiczony na próbach, bo jakby brakowało spójności brzmienia.

Za to wyjątkowo przemyślane brzmienie przedstawili Moreland & Arbuckle. Zaledwie gitara, głos i bębny, uzupełniane czasem harmonijką, lub gitarą basową. Ale słychać w ich graniu dwustuprocentowe zgranie, przemyślane interpretacje i osobisty materiał, nawiązujący do różnorodnych korzeni gatunku. Jednak i ten występ nie był aż tak udany, jak inne ich koncerty. Może za sprawą bolącego gardła Dustina Arbuckle, który jednak zagrał przynajmniej wielominutowe solo na harmonijce, a może po prostu było za cicho? A i publiczność bardzo nieśmiało poddawała się tej transowej i bardzo naturalnej muzyce.

Na tle dość monotonnego występu Amerykanów miał szansę porwać najwierniejszą publiczność Tomek Kamiński. Jeszcze przed koncertem odbywały się wulgarne walki o wolne miejsca pomiędzy fanami nadużywającymi alkoholu i trzeźwymi. To przecież miało być wydarzenie porównywalne z ubiegłoroczną spektakularną premierą płyty Harmonijkowego Ataku. Na pewno była to porcja bardzo ożywczej i energetycznej muzyki. Kamiński wsparty przez żywiołowe wokalistki - Martynę Zaniewską i Ewę Duszczenko przygotował program w stylistyce funk. I ten koncert mógł zakończyć się wielkim zbiorowym tanecznym szaleństwem. Ale przecież była walka o krzesła, które ofiarnie donosiła obsługa. A jak ktoś już miejsce zdobył - nie chciał się bawić. A szkoda - bo stylowe brzmienie i pozytywne emocje płynące ze sceny wręcz zachęcały do tańca. Samo słuchanie w pewnym momencie stało się nieco nużące. Jedno jest pewne - Tomek Kamiński to świetny aranżer i znakomity muzyk, który umiał znaleźć dobrych partnerów do swojego projektu. Tylko nie wszyscy jeszcze do niego dorośli no i nie każdy musi lubić funky.

28. Jesień z Bluesem pobiła chyba rekord frekwencji z ostatnich kilku lat. W piątek i sobotę sala kina Forum była wypełniona do ostatniego miejsca.

Mimo olbrzymiej sympatii i pewnych oczekiwań w stosunku do wielu tegorocznych gwiazd najbardziej pozytywnym zaskoczeniem był energetyczny i bardzo stylowy występ Magdy Piskorczyk. Jej gospel był tak pełen radości z grania, że dostarczył energii na cały weekend. Tak czy inaczej - wydaje się że edycja numer 28. zapoczątkuje odrodzenie mody na bluesa w Białymstoku. A przynajmniej - na Jesień z Bluesem.

Zaplanuj wolny czas - koncerty, kluby, kino, wystawy, sport