Z księgi uczymy się języka, którym władali Cyryl i Metody

Robert Sakowicz, przewodnik po monasterze w Supraślu

Kodeks Supraski - o czym informowaliśmy w ubiegłym tygodniu - został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO! To najstarszy w Polsce i jeden z najstarszych na świecie zabytek piśmiennictwa słowiańskiego.

Dziś więcej o Kodeksie Supraskim opowiada Robert Sakowicz (na zdjęciu), przewodnik po monasterze w Supraślu:

Kodeks Supraski jest to Minieja Czetnaja, czyli żywoty świętych na marzec. Zawiera także kazania Jana Chryzostoma, Bazylego Wielkiego, patriarchy Focjusza i Epifaniusza z Cypru. Powstał w XI wieku na Bałkanach. Jest napisany w języku starocerkiewnosłowiańskim na pergaminie. Dlaczego zatem Kodeks Supraski? Ponieważ został podarowany około 1500 roku dla tutejszego klasztoru przez możnych, którzy się nim opiekowali. Prawdopodobnie był to prezent z okazji założenia monasteru.

Przez czterysta lat, do XIX wieku, księga była w Supraślu, kiedy zajechał tu prawosławny ksiądz profesor Michał Bobrowski. Pożyczył kodeks i po prostu go nie zwrócił. Nigdy później ten cenny zabytek nie trafił do Supraśla.

Kodeks został podzielony na trzy części. 16 kart znajduje się w Rosyjskiej Bibliotece Narodowej w Petersburgu, 118 w Bibliotece Uniwersyteckiej w Lubljanie (Słowenia). W Polsce zachowało się 151 kart, które przechowywane są w Bibliotece Narodowej w Warszawie, w zbiorach Biblioteki Ordynacji Zamojskiej. Zanim tu trafiły, przechodziły burzliwe dzieje, zwłaszcza w okresie drugiej wojny światowej. Po latach zostały odnalezione w Stanach Zjednoczonych, skąd przywieziono je z powrotem do naszego kraju w roku 1968.

Kodeks Supraski jest najstarszą księgą napisaną w języku starocerkiewnosłowaniańskim. Dlatego został wpisany na listę UNESCO.

Studenci polonistyki, języka słowiańskiego, nauczyciele języka polskiego z uczniami przyjeżdżają do nas, by na podstawie ksero kodeksu uczyć się języka, którym władali między innymi Cyryl i Metody.