Cerkiew św. Mikołaja. Sobota Łazarza i Niedziela Palmowa (zdjęcia, wideo)

Wielu wiernych już w sobotni wieczór przyszło do cerkwi św. Mikołaja, żeby wziąć udział w całonocnym czuwaniu i poświęcić wierzbowe gałązki. Dziś w Cerkwi prawosławnej Sobota Łazarza, jutro Niedziela Palmowa.

Niedziela Palmowa, czyli Wjazd Pański do Jerozolimy jest ruchomym świętem z liczby dwunastu wielkich świąt, obchodzonym tydzień przed Zmartwychwstaniem Chrystusa. W tym dniu Cerkiew podkreśla Boskość Jezusa Chrystusa, którą ukazał On na krótko przed swą dobrowolną męką.

Wjazd Chrystusa do Jerozolimy, poprzedzony wskrzeszeniem Łazarza, jest zapowiedzią radości paschalnej. W nabożeństwie święta radość tego wydarzenia przeplata się z powagą męki oczekującej Chrystusa.

Niedziela Palmowa rozpoczyna także Wielki Tydzień, poprzedzający bezpośrednio uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego. W kalendarzu prawosławnym jest to szósta niedziela Wielkiego Postu.

W języku starocerkiewnosłowiańskim nosi ona nazwę Niedzieli Wierzbowej (Wierbnoje woskriesienie), gdyż rolę palm odgrywają tam, też podobnie jak u katolików, bazie wierzbowe, a cały poprzedzający ją tydzień jest Tygodniem Palmowym (Wierbnaja niediela).

Tradycja tej niedzieli jest bardzo stara i na Wschodzie sięga pierwszych wieków. Już Egeria (lub Eteria) – słynna pątniczka, która pozostawiła po sobie opis pielgrzymowania do ziem związanych z dziejami zbawienia z końca IV wieku – wspomina, że w samej Jerozolimie wieczorem w wigilię święta i nazajutrz rano liturgia nawiązywała do wjazdu Jezusa do tego miasta. Według niej ludzie około południa gromadzili się na Górze Oliwnej, na której – według tradycji – Pan Jezus spotykał się z uczniami na krótko przed swą męką. Cały dzień tam i w innych miejscach Jerozolimy odprawiano uroczyste nabożeństwa, związane z tym wydarzeniem.

Co święcą prawosławni w Niedzielę Palmową?

W prawosławiu nie ma tradycji wykonywania ozdobnych palm. Bardzo istotnym akcentem Niedzieli Palmowej jest poświęcenie „palm” (waii, l. poj. waija), czyli związanych gałązek wierzbowych, na co składa się odmówienie odpowiednich modlitw, a następnie okadzenie i pokropienie palemek wodą święconą. Symbolizują one zwycięstwo życia nad śmiercią, dokonane przez Zbawiciela oraz Jego zmartwychwstanie, a także zapowiedź naszego zmartwychwstania na końcu czasu.

Wierni zanoszą je następnie do domu i tam winni je umieścić w tzw. „czerwonym kącie” (Krasnyj ugoł). Jest to wyodrębniona część pokoju, w której stoją ikony, a także np. woda święcona, artos (poświęcony chleb, odpowiednik komunikanta) i inne przedmioty kultu i przed którymi zwykle odmawia się codzienne modlitwy.