Uczuciowy olbrzym

To psy niezwykle łagodne i opiekuńcze. Dorosłe nowofunlandy chętnie otaczają opieką młode psy, zwłaszcza mniejszych od siebie ras.

Nowofunland był moim marzeniem, od kiedy po raz pierwszy ujrzałam go na jakimś zdjęciu - wspomina Mirosława Kalbarczyk, właścicielka domowej hodowli psów Helmowy Jar. - Nie wiedziałam nawet, co to za rasa i trochę czasu mi zajęło, zanim to ustaliłam. Ale po zapoznaniu się z opisem nowofunlandów i dokładną charakterystyką rasy wiedziałam, że jest to pies, którego muszę mieć.

Przygoda pani Mirosławy i jej rodziny z nowofunlandami zaczęła się na dobre, gdy w ich domu zamieszkał mały, puchaty Bax. Było to dziesięć lat temu. Teraz oprócz Baksa w domu Kalbarczyków mieszkają jeszcze cztery nowofunlandy: Luna, Aisha, Dharma i Farina.

- To psy niesamowicie spokojne, wyważone, które naprawdę trudno wyprowadzić z równowagi - mówi hodowczyni. - Nawet jeśli właściciele nowofunlanda są nerwowi i chaotyczni, można odnieść wrażenie, że pies wprowadza w ich domu spokój i wycisza panujące tam emocje.
Nowofunland uwielbia przebywać w towarzystwie ludzi.

- Dla niego nie jest ważne, czy będzie mieszkał w ciasnym mieszkaniu, czy w domu z dużym ogrodem - mówi Mirosława Kalbarczyk. - Liczy się tylko to, aby jak najwięcej czasu spędzać z człowiekiem.
Są to psy uwielbiające pieszczoty i przytulanie.

- Jeżeli ktoś nie lubi psów domagających się częstych pieszczot - to nie jest dla niego odpowiedni pies - mówi hodowczyni. - To rasa, która domaga się ciągłej uwagi. Wystarczy, że siedząc na kanapie oprzemy na nim stopy, albo pozwolimy, by położył głowę na naszych kolanach i już będzie zadowolony.
Nowofunlandy mają bardzo fajny, pozytywny stosunek do ludzi - można powiedzieć, że chcą być przyjacielem każdego.

- Dystans do obcych zachowują tylko w nielicznych przypadkach - mówi Mirosława Kalbarczyk. - Dlatego nie są to psy, które mogą pełnić rolę stróża. Ale, co ważne - zawsze są gotowe stanąć w obronie swojego pana. Znam nawet przypadek psa, który uratował życie swojej właścicielce.
Nad wyraz kochają dzieci - uważają, że każde z nich wymaga ich opieki. Są szczęśliwe, gdy mogą się dziećmi opiekować i okazywać im czułość.

Nieprawdą jest to, że psy tej rasy wymagają dużej przestrzeni.
- Z natury są one bardzo powolne i leniwe, mogą spać nawet osiemnaście godzin na dobę - mówi pani Mirosława. - Mieszkając na podwórzu nie będą wykazywać aktywności, biegając lub robiąc obchody posesji. Owszem, chętnie pospacerują po działce, ale dopiero w naszym towarzystwie.
Potrzeba spacerów jest u nowofunlandów uzależniona od ich temperamentu i wieku. Młode suczki lubią, gdy zabierzemy je dwa razy w tygodniu na długi spacer w nieznane im okolice, natomiast dorosłe samce po godzinnej przechadzce będą już zmęczone.

- Szczenięta, które bardzo szybko rosną - roczny piesek waży już prawie 50 kg - powinny mieć ograniczoną ilość ruchu - mówi hodowczyni. - A to dlatego, że ich układ kostny jest jeszcze bardzo delikatny i łatwo może dojść do ciężkiej kontuzji.

Dieta nowofunlanda powinna być oparta na dobrej karmie, którą poleci nam hodowca lub weterynarz. Posiłki powinny być zbilansowane, dostarczać psom odpowiednią ilość niezbędnych witamin i składników odżywczych.

- Nie jest to rasa tania w utrzymaniu - ostrzega pani Mirosława. - Psa trzeba nie tylko nakarmić, ale też o niego zadbać. Trzeba go nie tylko kąpać, ale też starannie wyczesywać i stosować odżywki, które poprawią wygląd sierści.

Decydując się na szczeniaka tej rasy trzeba wiedzieć, że jego wychowanie nie może być oparte na stosowaniu kar i krzyku. Warto za to wybrać się z nowofunlandem do psiego przedszkola i szkółki, ale pod warunkiem, że instruktor tam pracujący zna charakter tej rasy. Pod fachowym okiem łatwiej nauczyć pupila dobrych manier.