Uczniowie polecają książki

"Millennium" Stieg Larsson

Michał Sztark, Zespół Szkół Elektrycznych w Białymstoku

Czy lubicie książki, których kilkustronicowa lektura pochłania czytelnika bez reszty? Czy lubicie pełną zagadek fabułę, na którą prócz licznych wątków kryminalnych składają się skomplikowane losy głównych bohaterów? "Millennium" to idealna lektura!

Trylogia "Millennium" to jeden z najlepszych thrillerów, jakie czytałem. Wszystkie trzy książki są niezwykle porywające. Nie da się wyobrazić końca i mimo ciągłych wskazówek, dawanych przez autora, odpowiedź, i to zaskakująca, jest ujawniana dopiero na samym końcu. Czytając trylogię, byłem tak pochłonięty lekturą, że nie mogłem przestać czytać, dopóki nie skończyłem wszystkich trzech części. Upewnijcie się więc, że macie dużo czasu zanim zaczniecie czytać, bo ciężko będzie przestać.
Historia ta jest absolutnie świetna i intrygująca. Jak przystało na kryminał psychologiczny, postacie są doskonale opisane. Dodatkowo Sztokholm w detalicznych opisach staje się autonomicznym bohaterem książki. Aktualnie na południu stolicy Szwecji organizowane są tak zwane "Millennium walks", które przyciągają zainteresowanie wielu osób.

Stieg Larsson był szwedzkim dziennikarzem oraz ekspertem w dziedzinie przemocy wobec kobiet. Jednakże jego książki nie opisują kobiet jako ofiar przemocy. Przeciwnie - larssonowski ideał to silne, niezależne i potrafiące same o siebie zadbać kobiety. Bardzo zainteresowała mnie postać Lisbeth Salander, która wraz z Mikaelem Blomkvistem jest główną bohaterką serii.

Jeśli lektura "Millennium" pochłonie Was bez reszty, a to jest pewne, niestety nie mam dla Was dobrych wieści. Autor trylogii w 2004 roku w wieku 50 lat nieoczekiwanie zmarł na atak serca. Przed śmiercią zdołał ukończyć trzy książki, stąd pośmiertnie wydana trylogia "Millennium". Część pierwsza: "Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet" została opublikowana w Szwecji w 2005 roku, druga: "Dziewczyna, która igrała z ogniem" w 2006 roku i trzecia: "Zamek z piasku, który runął" - w 2007 roku. Od 2008 roku Stieg był drugim najlepiej sprzedającym się autorem na świecie, zaraz po Khaledzie Hosseini, co doskonale ukazuje sukces serii. W marcu 2010 roku trylogia została sprzedana w liczbie 27 milionów egzemplarzy w ponad 40 krajach, a w 2011 roku liczba ta przekroczyła 60 milionów. Stieg Larsson zaczął pisać czwartą książkę serii, ale jej opublikowanie pozostaje wciąż pod znakiem zapytania.

Książki zostały zekranizowane w roku 2009. W opinii wielu wydawców wszystkie historie zawarte w trylogii: śledztwa, dochodzenie w sprawie morderstw czy przekręty finansowe wydarzyły się naprawdę. Zapraszam do lektury!

"Pamiętnik narkomanki" Barbara Rosiek

Emilia Karalenko, Publiczne Gimnazjum nr 7 w Białymstoku

Autorką "Pamiętnika narkomanki" jest Barbara Rosiek. Książka została wydana przez Krajową Agencję Wydawniczą w 2002 roku.

Akcja zaczyna się 21 marca 1973 roku, pierwszego dnia wiosny. Główna bohaterka, do tej pory wzorowa uczennica i córka po raz pierwszy poszła na wagary. W kawiarni, gdzie się zatrzymała, zaczepiło ją dwóch nieznajomych mężczyzn. I tu zaczyna się "nowe życie" młodej dziewczyny.

W wyniku podjętych tego dnia złych decyzji bohaterka została wciągnięta w narkotyki i rozboje. Dopiero po długim czasie trafia do szpitala psychiatrycznego, a następnie na odwyk.

Po kilku podejściach dziewczynie udaje się wyjść z tego przerażającego nałogu i wrócić do normalnego życia.

Po przeczytaniu książki nasunęły się wnioski, które warto by było przemyśleć. Bardzo zaskoczył mnie moment, w którym bohaterka stwierdziła, że branie narkotyków jej się podoba. Nawet w minimalnym stopniu nie podzielam jej zdania. Przecież skutki jej decyzji były przerażające. Przez swoją głupotę nastolatka poważnie zaszkodziła swojemu zdrowiu. Narkotyki spowodowały kłopoty z sercem. Okropne było to, że miała dopiero 14 lat i całe życie przed sobą.

Uważam tę książkę za bardzo pouczającą. Opisuje ona w sposób bardzo realistyczny sytuacje, które stwarzają wiele zagrożeń w życiu nastolatka. Pamiętnik pokazuje nam, młodym ludziom, konsekwencje naszych nieprzemyślanych, pochopnych decyzji.

Przeżycia po lekturze są naprawdę niesamowite, dużo myśli kotłuje się w głowie młodego czytelnika, takiego jak ja. Jestem pełna podziwu dla bohaterki, ponieważ nie poddała się, do końca walczyła o siebie. Chociaż tak wiele razy otarła się o śmierć, zawsze znajdowała w sobie siłę, by żyć dalej.