Szkoła Talentów przygotowała AlkaTras. Spektakl słuchaczek Studium Wokalno-Aktorskiego (zdjęcia)

"AlkaTras" to zabawna w założeniu historyjka o wychowaniu przez sztukę, współdziałanie i inne resocjalizacyjne pomysły. Tym bardziej oryginalna, ze traktująca, podobnie jak sławny musical "Chicago" o więzieniu dla kobiet. Nie ma tu ani krzty rock and rolla znanego z "Jailhouse Rock", za to momentami grający na żywo zespół mający w składzie dwóch pianistów - Krzysztofa i Marka Kulikowskiego i saksofonistę Kamila Skorupskiego, brzmi jak jazz rockowe combo. Jednak linie wokalne piosenek, a szczególnie refreny solowych utworów, jakie zostały przypisane poszczególnym dyplomantkom wzbudzają mniej emocji, niż powinny.

Wydaje się, że tym razem bardzo trudne zadanie czekało Martę Rau, zawodowo związaną z Akademią Teatralną, a sztukę reżyserii mającą właściwie we krwi. Nie wiedzieć czemu bowiem, dziewczyny, którym przypadły w udziale główne partie dramatyczne, czy też zostały akurat tak umiejscowione na scenie, że rzucały się w oczy, z uporem maniaczek robiły dziwaczne miny, przypominające nieme kino z początków XX wieku. Gdyby akcja się działa na jakimś oddziale zamkniętym, może byłoby to bardziej uzasadnione, w komedii jednak balansowało na granicy taniego grepsu.

Hip hopowo dresiarska Renata Tuszyńska wydawała się być nawet przekonująca we wchodzeniu w twardy świat "starych garowników", ale zwyczajnie szkoda, że musiała tak dosadnie ukrywać swoją kobiecość. W rolę zdaje się obłąkanej, wcielała się z maksymalnym zaangażowaniem Katarzyna Rajczuk, podobnie krzywdząc swoją niebanalną urodę. Wydaje się, że bardzo fotogeniczną jest Katarzyna Sobczyńska, tu grająca rolę naiwnej blondynki, ale ze spojrzeniem godnym gwiazd polskiej szkoły filmowej z lat 60. Xx wieku.

Zachowanie kobiet wampów bez problemu parodiowała Renata Paszkiewicz, ciekawie w obiektywie wypadła także Ewelina Sokołowska. Dzięki wykorzystaniu rekwizytów, z dość nieładnej piosenki, Emilia Górlaczyk zdołała wydobyć elementy aktorstwa, które uwiarygodniały interpretację. Najciekawiej, pewnie także ze względu na warunki fizyczne, prezentowała się Karolina Szatkowska. Obdarzona dużą dozą energii, nie tylko śpiewała i odgrywała z sercem powierzone jej przez reżyserkę scenki, ale też dała krótki popis stepowania.

Komediowe kostiumy Justyny Banasiak wniosły na scenę wiele pozytywnego chaosu, świetnie też sprawdziły się ruchome kraty - więzienne łóżka. Aż żal, że zagrały tylko w dwóch scenach, które dzięki nim zyskały na oryginalności. Pozostałe zbiorowe popisy były raczej egzaminem dyplomowym. Tu także chylę czoła przed Karoliną Garbacik, bo wydaje się, że nie wszystkie tegoroczne dyplomantki wykazywały się tak zwanym drygiem do tańca.

Kilka starych grepsów i koszarowych żartów ożywiało scenariusz Dariusza Jakubaszka, a i dorosła wszak widownia, reagowała na nie życzliwie. Jednak w porównaniu do wystawianego kilka lat wcześniej musicalu "Arka Noemi" "AlkaTras" wydawał się być zestawem piosenek mocno udziwnionych, które momentami wręcz sprawiały kłopoty interpretacyjne i to nie ze względu na kłopoty techniczne wokalistów, tylko zwykły brak przekonania, że warto je śpiewać. Tak czy inaczej - Szkoła Talentów spełniła swoje zadanie, powraca tylko pytanie, ile z tych dziewczyn zostanie w Białymstoku i gdzie miałyby wykorzystać swoje niewątpliwe umiejętności, by utrzymać się z nich w dorosłym życiu.