Michał Probierz - Honorowy Obywatel Białegostoku?

Do pełni szczęścia zabrakło mistrzostwa kraju. Najbliżej było w ostatnią niedzielę, podczas dodatkowych siedmiu minut w meczu z Lechem. Tym razem się nie udało, ale do trzech razy sztuka. Bo choć Michał Probierz pożegnał się z klubem, to powiedział: „do zobaczenia”. Kto wie, może za jakiś czas znowu zobaczymy go w roli szkoleniowca naszej drużyny. Gdziekolwiek jednak rzuci go trenerski los, to nie ulega wątpliwości, że zawsze będzie najlepszym ambasadorem Białegostoku. Nie tylko patrząc przez pryzmat wyników sportowych, ale osobowości, zainteresowań. Czytelnicy „Porannego” mogli się o tym przekonać w ubiegłym roku, gdy na łamach publikowaliśmy Alfabet Michała Probierza. To postać ze wszech miar zasługuje na tytuł Honorowego Obywatela Białegostoku.

W statucie miasta radni, dzięki akcji „Porannego”, od 2008 roku przyznali mieszkańcom prawo zgłaszania inicjatyw uchwałodawczych. Wystarczy tylko zebrać 1000 podpisów. Myślę, że wniosek o przyznanie zaszczytnego tytułu Michałowi Probierzowi poparłoby nie tylko 20 tysięcy kibiców zgromadzonych na ostatnim meczu. Jednak w tym przypadku zryw nic nie da.

Prawo wystąpienia z honorową inicjatywą ma tylko prezydent lub grupa co najmniej pięciu radnych. Potem wniosek musi zaakceptować kapituła, a na końcu rada miasta. Dlatego zapytamy radnych i prezydenta Tadeusza Truskolaskiego, czy są za tym, by uhonorować Michała Probierza, a jeśli tak, to kiedy wystąpią z takim wnioskiem. Wierzymy, że obie strony tym razem będą wyjątkowo zgodne. Zapewne też tylko wtedy Michał Probierz nie będzie miał żadnych oporów przed przyjęciem Honorowego Obywatelstwa Białegostoku.

Michał Probierz bez wątpienia zasługuje na laur, ale też sam ten zaszczytny tytuł potrzebuje rewitalizacji, dopływu świeżego powietrza. Bo w ostatnich latach Honorowe Obywatelstwo Miasta zostało zamknięte w zaklętych rewirach polityczno-partyjnych. Przeciętnemu białostoczaninowi - nawet jeśli jakimś cudem słyszał o tym wyróżnieniu - z trudem przejdzie wymienić nagrodzonych. Nic dziwnego. Na dwanaście tytułów, siedem przyznano duchownym (tylko katolickim). I to tylko w ostatnich 25 latach. Wśród nich - pięciu ordynariuszom piastującym swoją funkcję w roku przyznania honorowego obywatelstwa, w tym trzem w archidiecezji białostockiej. Swoich nielicznych przedstawicieli ma też kultura. Aż trudno zrozumieć dlaczego w tym gronie nie ma np. sportowca. Teraz zdarzyła się najlepsza okazja, by to zaniechanie naprawić. Wszak Michał Probierz jest kwintesencją tego wszystkiego, co Białystok ma najlepszego w piłce nożnej - dyscyplinie jakże bliskiej większości białostoczan.

Honory dla Michała Probierza oznaczałyby rewolucyjną zmianę filozofii przyznawania tytułu Honorowego Obywatela Białegostoku. Nie za trzydzieści lat, u schyłku życia, ale właśnie teraz, po zakończeniu kolejnego etapu kariery. Przekroczmy Rubikon w przyznawaniu tego najwyższego, aczkolwiek tylko symbolicznego, wyróżnienia. Zdejmijmy go z piedestałów, niech będzie bliżej ludzi. Taką gwarancję daje tytuł dla Michała Probierza.

Przeczytaj również: Feta w Białymstoku. Jagiellonia wicemistrzem Polski (zdjęcia, wideo)

Co więcej, jego wręczenie mogłoby nastąpić przed jednym z meczów Jagiellonii w rundzie jesiennej. Skoro podobne, wyjazdowe sesje były w operze czy w Pałacu Branickich, nic nie stoi na przeszkodzie, by Michał Probierz odebrał ten zaszczytny tytuł na murawie przy ul. Słonecznej.

W poniedziałek ‚ w „Porannym” zamieścimy odpowiedzi radnych i prezydenta Tadeusza Truskolaskiego, czy przychylają się do naszego pomysłu. Jeśli Państwo też chcecie poprzeć nasz pomysł to piszcie: [email protected] lub komentujcie na www.poranny.pl. Zróbmy razem wszystko, by władze miasta nie miały oporów przed uhonorowaniem Michała Probierza.

Przeczytaj też: Jaka nagroda dla Jagiellonii Białystok? Prezydent: 750 tys. zł, PiS: 950 tys. zł (wideo)

Do tej pory tytuł ten przyznano 16 osobom. Pierwszym honorowym, w 1921 roku, został Józef Piłsudski. We wrześniu 1934 roku zaszczytu dostąpił Marian Zyndram Kościałkowski, wojewoda białostocki, a później premier II RP. W PRL tytuł otrzymała tylko jedna osoba: rzeźbiarz Alfons Karny (maj 1975 r.). Po zmianie systemu przybyło honorowych białostoczan. W 1990 roku rada miejska wyróżniła Lecha Wałęsę i Ryszarda Kaczorowskiego. W 1995 roku abp. Sławoja Leszka Głódzia, rok później Jana Pawła II. W 1998 roku tytuł otrzymał abp Stanisław Szymecki, rok później kard. Henryk Gulbinowicz (w latach 70. administrator apostolski w Białymstoku) i światowej sławy dyrygent Jerzy Maksymiuk. Pięć lat później uhonorowano księdza Zdzisława Peszkowskiego (zm. w 2007 roku), kapelana Rodzin Katyńskich, a rok później abp Wojciecha Ziembę. W 2006 roku tytuł przyznano też Catherinie Stankiewicz-von Ernst i Zygmuntowi Stankiewiczowi (artysta rzeźbiarz urodzony w Białymstoku, po wojnie osiadł w Szwajcarii, zmarł w 2010 roku), rok później Ludwikowi Krzysztofowi Zaleskiemu-Zamenhofowi (wnuk Ludwika Zamenhofa - twórcy esperanto). Od 2014 roku w gronie honorowych obywateli jest też abp Edward Ozorowski.