Przygnębienie nie do opisania

Z danych Światowej Organizacji Zdrowia wynika, że depresja jest czwartą najpoważniejszą chorobą na świecie, a liczba osób, które na nią zapadają stale się zwiększa. Do 2020 roku ma zająć drugie miejsce w tym niechlubnym rankingu, tuż po chorobach układu krążenia. Do niedawna była lekceważona, a chorzy pozostawiani samym sobie. Z roku na rok o depresji wiemy coraz więcej.

Obecnie uważa się, że choroba ta uwarunkowana jest różnymi czynnikami genetycznymi, społecznymi i psychologicznymi, które działają równocześnie. Negatywnym bodźcem bywa pogarszająca się sytuacja materialna, niepowodzenie zawodowe, przytłoczenie nadmiarem obowiązków, strata kogoś bliskiego lub odrzucenie przez środowisko.

Mówi się, że depresja atakuje powoli i niepostrzeżenie. Wśród najczęściej występujących objawów wymienia się: utratę energii i motywacji do działania, problemy ze snem, koncentracją i pamięcią, lęki, poczucie winy, brak apetytu i obniżenie popędu seksualnego.

Wielu chorych traktuje te sygnały jako przygnębienie i zwleka z podjęciem leczenia. Jak je w porę rozróżnić? Po czasie trwania, gwałtowności i intensywności objawów - mówią lekarze i zachęcają do wizyty w gabinecie, gdy przedłużająca się apatia paraliżuje życie, nie pozwala pracować, cieszyć się rodziną, a wręcz skłania ku myślom samobójczym.

Problemem utrudniającym walkę z depresją jest wciąż brak tolerancji wobec osób chorych. Wizyta u psychiatry traktowano jest jako coś wstydliwego. Lekarze mówią, że z tego powodu pacjenci trafiają do nich średnio po dwóch latach od pojawienia się pierwszych symptomów.

W leczeniu depresji wykorzystuje się między innymi psychoterapię, terapię farmakologiczną, a także terapię muzyką i światłem. - Chory, który jest dobrze leczony i który ma wsparcie najbliższego otoczenia, najczęściej z depresji wychodzi - podkreślają lekarze.

W Polsce na depresję zapada rocznie 6-12 procent dorosłych. Kobiety trzy razy częściej niż mężczyźni. Najwięcej chorych jest wśród osób po 50 roku życia. Samobójstwo jest przyczyną zgonu średnio co czwartego chorego.