Planeta singli na dobrej orbicie (wideo)

Jak to w komedii romantycznej bywa - jest szara myszka - nauczycielka, we władzy matki, jest arogancki i bajecznie bogaty celebryta, są też postaci drugiego planu - tu niezwykle ciekawe.

Dla wielbicieli odrobiny kinowej psychologii - są rozwody, problemy akceptacji patchworkowych rodziców, żal po utracie najbliższych, a nawet nieodwzajemnione homoerotyczne zauroczenie. Żeby było bardziej współcześnie.

Najważniejsze składniki znamy jednak z przedwojennych komedii. To klasyczna komedia omyłek, intryga, która przyniesie nieoczekiwane skutki i komiczne spięcia, jest też melodia, która w filmie będzie komentowała i smutne i radosne momenty, szczególnie kiedy dowiemy się, co znaczyła w życiu głównej bohaterki. A że to wielki przebój Marka Grechuty "Dni, których jeszcze nie znamy", wiadomo, że zakończenie będzie optymistyczne.

Zanim do niego dojdzie, poznamy brutalny świat podkręcania oglądalności telewizyjnych talk show prowadzonych przez starzejących się Piotrusiów Panów, zobaczymy kpinę z telewizyjnego śledztwa i jeszcze większą z facetów, którzy podobnie jak wyśmiewana płeć piękna nie potrafią sobie poradzić z komunikacją między ludźmi. Jako, że wiele scen rozgrywa się w podstawówce - fantastycznie rolę głupkowatego wuefisty gra Piotr Domagała, niezła w roli psycholożki włosów jest Weronika Książkiewicz, jak zwykle wyśmienity - Piotr Głowacki. W roli dyrektora szkoły, który wymienił (w domyśle żonę nauczycielkę na fryzjerkę) - Tomasz Karolak na swoim stałym komediowym poziomie.

Nie wiedzieć czemu film wydłużony został do 138 minut. Przy 90, moim zdaniem, miałby lepsze tempo, i nie zamieniał się pod koniec w cykl dość łzawych i widzianych w dziesiątkach innych romantycznych filmów scen. Ważne, że finałowe oświadczyny bawią nawet zakonnice, przynajmniej te ekranowe.