Polska to nowy świat (wideo)

Najbardziej oczywista jest opowieść pierwsza - ‘Żanna”. To młoda żona punkowego muzyka, która uciekła z Białorusi przed prześladowaniami policji politycznej. Mąż raz po raz trafia za kraty, a ona… Szkoda zdradzać tajemnicę scenariusza, tak czy inaczej młoda reżyserka Elżbieta Benkowska świetnie ukazuje, jak polscy działacze z różnych fundacji i stowarzyszeń na białoruskim reżimie zbijają swój kapitał polityczny. Fani, a tych pewnie nie tylko w Białymstoku jest sporo, na ekranie mogą zobaczyć w drugoplanowej roli niezmiennie wspaniałą Swietłanę Anikiej, znaną z roli „starej Sońki” z białostockiej adaptacji Teatru Dramatycznego. Jak zwykle – bezbłędną.

Druga z opowieści, niestety łączy silny wątek homoseksualnej fascynacji, z post wojenną traumą. Banalna, aczkolwiek prezentująca kradnącą cały film Irenę Melcer w roli barmanki. Młody Afgańczyk rzeczywiście może się podobać obu płciom, aczkolwiek jedyną jego zaletą jest tylko to, że zgodził się wystąpić w polskim filmie. Producenci zdradzili bowiem, że szczególnie w przypadku aktorek białoruskich, mieli kłopot ze skompletowaniem obsady, i to nie ze względu na braki warsztatowe, ale zwyczajny strach przed konsekwencjami zagrania żony opozycjonisty.

Trzecia historia jest najbardziej zaskakująca i najlepiej opowiedziana. Główną rolę gra tu amatorka z Ukrainy, która podobnie jak panie w poprzednich nowelach – uwodzi widza. Sama historia jest tak wyjątkowa, że z powodzeniem nadawałaby się na osobny film. Łukasz Ostalski z wielką dbałością o detale odtwarza warszawskie blokowisko, udanie portretuje policjantów i jeszcze lepiej – rodzinne zaszłości i tajemnice.

„Nowy świat” nie jest filmem spójnym, ale z pewnością ciekawym. Paradoksalnie ukazuje uniwersalne historie o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi, miłości, swojej tożsamości. A przy okazji prezentuje widzom talent Swietłany Anikiej. I o to chodzi.