Lolo, czyli wredny synek samotnej matki (wideo)

Komedia wyreżyserowana przez Julie Delpy, 46-letnią urodziwą Francuzkę, którą Polacy poznali z z filmu Krzysztofa Kieślowskiego „Trzy kolory: Biały”, a fani na całym świecie pokochali za cykl Richarda Linklatera o spotkaniach („Przed wschodem Słońca”, „Przed zachodem Słońca” i „Przed północą”) zaczyna się niezwykle obiecująco. Ocierające się o koszarowy humor 45-latki szczerze rozmawiają o przyjemnościach czerpanych z seksu, przymiotach i przywarach kochanków oraz z powodzeniem ruszają na łowy tych ostatnich. I kiedy niedopasowany świat organizatorki pokazów mody (w jednej ze scen występuje sam Karl Lagerfeld) ściera się z prostym życiem programisty komputerowego – jest i uroczo, i można wręcz wyciągnąć wnioski, że w pewnym wieku ważniejsze są spełnione namiętności niż poszukiwania ideału.

Wtedy na scenę wkracza zblazowany 20-latek, syn zakochanej i od dawna samotnej mamusi. Okazuje się być wrednym, acz pomysłowym młodzieńcem, który wyłącznie dla własnej wygody, zniechęca matkę do potencjalnych ojczymów. Robi się przewidywalnie, a w finale wręcz nudno. Scenariusz nieco się rozłazi i tylko wciąż piękna dojrzałą urodą Julie Delpy sprawia, że chce się oglądać jej neurozy, hipochondrie i zwykłe matczyne zaślepienie. Bo także znakomicie gra. O wiele mniej do zagrania ma Dany Boon, aktor znany choćby z komedii „Przychodzi facet do lekarza”.

Film, który początkowo bawi, jak wiele komedii, także romantycznych, w ostatnich 20 minutach traci i tempo i wigor. Mimo to, taka bezpretensjonalna rozrywka nie obraża inteligencji widza.