Krzysztof Bochus – Czarny manuskrypt

Wszystko zaczyna się od mordu na młodym wikarym, który podejrzany jest o romans z urzędnikiem – członkiem NSDAP. Kiedy do akcji wkracza radca kryminalny Christan Abell nie przebiera w środkach, dochodząc do prawdy. A że przy tym liznął nieco literatury i za nazistami nie przepada, to i szybko odkryje mroczną przeszłość ponętnej żony butnego zwolennika Hitlera. Krzysztof Bochus puszcza zresztą pysznie oko do czytelnika znającego biografię Adolfa Hitlera. Otóż pomagający w śledztwie wachmistrz Kukulka walczył w okopach I wojny światowej i po ataku Anglików gazem pod Ypres trafił do tego samego szpitala, w którym walczył o odzyskanie wzroku po tymże ataku Adolf Hitler.

Opowieści o teorii ras, antysemickiego bełkotu podanego rzecz jasna w cudzysłowie i w ogóle – dusznej atmosfery lat 30. w Prusach Wschodnich jest w „Czarnym manuskrypcie” bardzo dużo. Z dziennikarską precyzją co do detali Krzysztof Bochus odtwarza i wizytę policjantów na zamku w Marienburgu i tworzy ocierający się o „Poszukiwaczy zaginionej Arki” wątek pewnego manuskryptu, który mógłby zaważyć na poczuciu dumy tak znienawidzonych przez Niemców Polaków.

„Czarny manuskrypt” to świetnie napisany retro kryminał przywołujący całkiem współczesne problemy – od prób odrodzenia idei nacjonalistycznych po ułomności seksualne katolickiego stanu duchownego. Chyba będzie następna książka...