Nieco rynsztokowy trailer napędził do kin już pierwszego dnia znakomitą widownię. I co ciekawe – niekoniecznie ludzi młodych, raczej osoby w średnim wieku i jeszcze bardziej dojrzałe. Co mogliśmy zobaczyć? Przede wszystkim perfekcyjnie napisany scenariusz, który od koszarowej komedii zmierza w stronę thrillera, by zakończyć się dramatem, jakiego nie powstydziłby się sam Andrzej Wajda. Zaletą są dialogi, inteligentne detale na drugim i trzecim planie – ot choćby tematy lekcji religii wypisane kredą na tablicy.
Jest też misternie pleciona intryga, której głównym bohaterem jest ksiądz marzący o posadzie, raczej nie służbie, w Watykanie. W tej roli absolutnie fenomenalny Jacek Braciak. W eleganckich garniturach, z komórką wielkości małej patelni, wożący się, jak się okaże, nie do końca swoim mercedesem. Scena, w której kwiczy – przejdzie do historii, szczególnie że przyczyna owego kwiku zdaje się być bardziej prawdziwa, niż chcieliby „obrońcy Kościoła”.
Że księża mają wielkie serca i chcą służyć ludziom pokazuje rola Arkadiusza Jakubika. To ksiądz z miasteczka średniej wielkości, który rządzi policją, ale nieopatrznie do sprzątania kościoła zatrudnia dzieciaki. „Harata w gałę” z uczniami, interesuje się ich rodzinami, ogląda ślady pobicia przez rodziców alkoholików. A tu już o pomówienie łatwo. Co będzie dalej, znając kino Smarzowskiego – łatwo sobie wyobrazić. Zło ukryte w parafianach eksploduje, ale to właśnie Jakubik, a właściwie kreowany przez niego ksiądz rzuci „książętom Kościoła” oskarżenie o pedofilię w stanie duchownym. I to do niego będzie należał finał godny filmów Wajdy.
Jest też ksiądz z biednej parafii, który zdaje się, większość pieniędzy przepija, a żyje z jedną z parafianek – nota bene samotną matką z dzieckiem. Że zajdzie z nim w ciążę – to chyba oczywiste, wszak Kościół zakazuje antykoncepcji i kochanka wiernie tej litery się trzyma. Czy alkoholizm i naruszanie celibatu to coś niezwykłego? Umówmy się, w pięknym filmie „W imię...” ksiądz nie tylko chlał, ale też był homoseksualistą i jakoś protestów nie było. Nie należy zatem rozpalać wyobraźni trailerem, tylko na własne oczy zobaczyć samotnych, zagubionych ludzi, którzy nie mają odwagi zdjąć sutanny, a wiele więcej jak odprawiać modły nie potrafią. Że są wyjątki? Wielka rola przypisana w scenariuszu Jackowi Braciakowi to tylko potwierdza.
Po kręconej w części komórką „Drogówce” i absolutnie poruszającym „Wołyniu”, „Kler” pokazuje najbardziej stonowane, wręcz eleganckie oblicze reżysera. Wojciech Smarzowski nie epatuje ani przekleństwami, ani brutalnością. Po prostu pokazuje życie, jakim jest. Po obu stronach konfesjonału.
W. Smarzowski o „Klerze”: Chciałbym tym filmem dotrzeć do tych, w których głowach coś udałoby mi się zmienić
W Warszawie 25 września odbyła się uroczysta premiera filmu Wojciecha Smarzowskiego "Kler". Produkcja już wzbudziła wiele kontrowersji, choć film wejdzie na ekrany dopiero w piątek. Film opowiada tragiczną historię trzech księży Kościoła Katolickiego. - Myślę, że byłoby rodzajem zarozumiałości, gdybyśmy powiedzieli, że ten film rozprawi się ze wszystkimi patologiami, które obserwujemy w życiu i w tym środowisku. Ja myślę, że najważniejsze jest to, że zaczynamy o tym mówić – ocenił Janusz Gajos, który wciela się w rolę arcybiskupa.
- Chciałbym tym filmem dotrzeć do tych, w których głowach coś może by mi się udało zmienić – przyznał Wojciech Smarzowski, reżyser filmu „Kler”.
Źródło: TVN24
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
