Dariusz Jarecki: Rozstajemy się z klasą

Kurier Poranny: Czy decyzja Jagiellonii o nieprzedłużeniu z Tobą kontraktu była zaskoczeniem?

Dariusz Jarecki: Nie, spodziewałem się tego. Kiedy piłkarzowi kończy się umowa i grywa rzadko w pierwszej drużynie, to należy przypuszczać, że klub zrezygnuje z jego usług. Miałem więc czas, żeby oswoić się z myślą, że odejdę z Jagi. Może to i lepiej, że ta wiadomość nie spadła na mnie nagle. Łatwiej było ją przyjąć do wiadomości.

Masz do kogoś pretensje?

- Absolutnie, nie. Wszystko odbyło się z klasą. Porozmawiałem z trenerem, to on mi przekazał tę wieść, podaliśmy sobie ręce i rozstajemy w zgodzie. Dlaczego miałbym mieć pretensje? Niczego nie żałuję, pobyt w Białymstoku był bardzo udany, rozwinąłem się tutaj piłkarsko. Miasto, klub, kibice, wszystko było cudowne, mogłem grać w ekstraklasie i osiągnąć wielki sukces, czyli zdobyć Puchar Polski. Tego, co zdarzyło się w Bydgoszczy nie zapomnę do końca życia.

Ale nie będziesz miał okazji do występów w europejskich pucharach. Nie szkoda Ci tego?

- No tak, to byłoby też coś pięknego. Ale w życiu nie można mieć wszystkiego. Na pewno będę śledził pucharową przygodę moich kolegów i ściskał za nich kciuki.

Nie masz sobie, nic do zarzucenia? Zrobiłeś wszystko, co się dało, by zostać w Jadze?

- Jagiellonia z każdą rundą staje się coraz silniejsza i w końcu zabrakło w niej dla mnie miejsca. Ale zostawiłem tu sporo zdrowia, walczyłem jak umiałem najlepiej. Doceniła to drużyna, trener, działacze, no i kibice. Wielu mówiło mi, że trzymają za mnie kciuki, by umową została przedłużona i bardzo im za to dziękuję. To wszystko pokazuje, że zostałem doceniony. A życie piłkarze już takie jest, że czasami trzeba zmienić otoczenie.

Odchodzisz, jako najstarszy stażem jagiellończyk. Jakbyś podsumował te trzy lata?

- Bardzo pozytywnie. Szczególnie zakończony właśnie sezon, w którym oprócz zdobycia Pucharu Polski udało nam się odrobić minus dziesięć punktów i utrzymać się w lidze, był bardzo udany. Wcześniej, przy wymianie prawie całego składu, udało mi się zostać w kadrze. To też spory sukces.

Życie toczy się jednak dalej. Jakie masz najbliższe plany?

- Chcę jak najszybciej pozamykać swoje sprawy w Białymstoku. Potem z żoną i dzieckiem przeniesiemy się do teściów pod Łęczną i tam będę czekał na rozwój wypadków.

Masz już jakieś konkretne oferty zatrudnienia?

- Rozmowy są, ale za wcześnie jeszcze, by cokolwiek upubliczniać. Mój menedżer trzyma rękę na pulsie. Obiecał mi, że na pewno nie zostanę bezrobotny w nowym sezonie. Wierzę, że właśnie tak będzie.

Masz zamiar wracać do nas?

- Jeśli tylko będzie taka okazja. To piękne miasto i wspaniali ludzie i tę opinię podziela też moja żona. Liczę, że uda mi się kiedyś obejrzeć mecze Jagi na trybunach i odwiedzić kolegów w szatni. Nie mówię żegnam, a do zobaczenia.