Barbara Mujica - Frida

Wydaje się, że w Polsce artystkę zaczęto rozpoznawać wraz z wejściem na ekrany biograficznego filmu Julie Taymor opartego o bestsellerową biografię malarki wydaną na początku lat 80. XX wieku. Barbara Mujica rok wcześniej poszła innymi tropami. Postanowiła napisać powieść opartą o losy Kahlo, z autentycznymi postaciami starając się zgłębić ich dusze dobierając odpowiednie słowa i pisząc mnóstwo żywych dialogów. Przy okazji uderza w tony na które czułe są nie tylko dzisiejsze feministki. Już pierwsza scena, kiedy sześcioletnia Frida musi stawić czoła koleżankom ze szkoły wyzywającym ją od Niemek i Żydówek, a o rok młodsza siostra, z której perspektywy poznajemy życie Fridy, staje się niemal ofiarą molestowania seksualnego ze strony nauczycielki dają pojęcie o horyzontach pisarki.

Między wierszami tej bardzo współcześnie brzmiącej opowieści mamy i ksenofobię i męski szowinizm, niepohamowaną chuć, niechęć do płodzenia potomstwa, ale też walkę o artystyczną niezależność, swego rodzaju poliamorię i miłość lesbijską. Fantastycznie opisane dzieciństwo i dojrzewanie Fridy, uwodzenie rewolucyjnego malarza Diego Rivery, wreszcie romans z współtwórcą zbrodniczej rewolucji sowieckiej Lwem Trockim - nadają tej opowieści i ognia i pikanterii. Tworząc powieść z perspektywy młodszej siostry, autorka pozwala sobie na swobodne komentarze, co jeszcze bardziej czyni z opisywanych postaci ludzi z krwi i kości. O niezwykłych zdolnościach i niecodziennym sposobie odbioru świata.

Trudno się dziwić, że ponad 60 lat po śmierci biografia i twórczość artystki fascynuje nie tylko feministki i kuratorów sztuki. Nawet rockowa grupa Coldplay inspirowana jej obrazami napisała piosenkę "Viva la Vida". Takie życie, mimo ciężkiej choroby, to przecież największe zwycięstwo woli nad kruchością ciała.

Nieruchomości z Twojego regionu