20 września 1939. Egzekucja przy Pałacowej na szkolnym placu

Niespodziewanie przez most na Niemnie wjechało do Grodna kilkanaście czołgów sowieckich. Zniszczono je głównie z pomocą butelek z benzyną. Grodno podjęło zaimprowizowaną obronę, w trakcie której wyróżnili się harcerze, gimnazjaliści, rezerwiści. Trzeba też było zwalczać dywersantów, wśród których widać było zwłaszcza młodych Żydów. W godzinach popołudniowych opanowano sytuację, jednak do miasta zbliżały się kolumny pancerne wroga, zaznaczyła się dysproporcja sił, a tym bardziej środków. Walki przeniosły się w ulice, do ochotników i żołnierzy dołączyli policjanci, a wieczorem dotarły i oddziały rezerwowe kawalerii. Atakujący dopuszczali się zbrodni na cywilach.

W Białowieży gen. Zygmunt Podhorski z zebranych oddziałów Suwalskiej i części Podlaskiej (tu także białostocki 10. Pułk Ułanów) Brygad Kawalerii utworzył Zgrupowanie (Dywizję) Kawalerii "Zaza". Na czele Brygady Kawalerii "Plis" stanął płk Kazimierz Plisowski, a na czele Brygady "Edward" - płk Edward Milewski.
W tym czasie gen. Ludwik Kmicic-Skrzyński z bardzo osłabioną Podlaską Brygadą Kawalerii zameldował się u gen. Franciszka Kleeberga, dowódcy obrony Polesia. Gen. Kmicic-Skrzyński już 17 września zadecydował o marszu na Polesie.

Tego dnia odbyła się egzekucja na podwórzu Szkoły Powszechnej nr 1 przy ul. Pałacowej. Przed plutonem egzekucyjnym ustawiono pięciu Żydów i harcerza Wacława Siedleckiego, ucznia Gimnazjum im. Marszałka J. Piłsudskiego. Oskarżono ich o posiadanie broni, zwalczanie dywersji niemieckiej w mieście. Bardziej jednak prawdopodobnym jest przypuszczenie, że Siedlecki został zatrzymany dlatego, że idąc ulicą Ogrodową, przejął kartkę podaną przez ogrodzenie przez jednego z polskich jeńców, trzymanych w tym obozie przejściowym.