Katarzyna Kwiatkowska - Zbrodnia w szkarłacie

Początek XX stulecia to czas, kiedy Polski nie było na mapie od ponad stu lat. W rządzonej przez Niemców Wielkopolsce są jednak polscy właściciele ziemscy i polscy wieśniacy. Są też typowo polskie wady. Dumna dziewczyna w obliczu utraty posagu, chce zerwać zaręczyny, jej ojciec zadłuża majątek licząc, że sytuację uratuje ukryty przez dziadów skarb z czasów wojen napoleońskich. By go odnaleźć, trzeba rozwiązać umysłową szaradę, jak nie przymierzając w "Szatanie z siódmej klasy" Makuszyńskiego. Jako, że to jednak kryminał, przy okazji pan Morawski, znany i z wcześniejszych książek Kwiatkowskiej wraz z kamerdynerem będą musieli odpowiedzieć postaciom książkowym i przede wszystkim czytelnikom - kto zabił.

Autorka dyskretnie w akcję powieści wplata wątki germanizacji ziem Wielkopolski, gdzie bojkot towarzyski Prusaków jest formą samoobrony, a wyprzedaż gruntów Niemcom uważana za zdradę. Kwiatkowska starannie dobiera słowa, broniąc się przed nazbyt współczesnym językiem, służba pracująca przy weselu rzuci nawet kilka zdań w podpoznańskiej gwarze, będzie opis ślubu kontuszowego czy skandalu, jaki na weselu mogło wywołać granie na trąbce melodii rodem z Tyrolu czy Bawarii. Będzie też w finale naprawdę zaskakujące i porażające logiką rozwiązanie zagadek zabójstw. Idealnie według recepty znanej z innych kryminałów retro.

Próba stworzenia klimatu społecznego, obyczajowego i politycznego roku 1900 w Wielkopolsce udała się Kwiatkowskiej wybornie. I zdecydowanie taniej i ciekawiej, niż autorom kontrowersyjnej "Hiszpanki". Świat kryminału w dobrym, starym stylu.