Blamaż drogowy radnych

Jego szef przedstawił zamierzenia na 8 lat. Nie powiedział w zasadzie nic nowego, bo plany w regionie północno-wschodnim są pochodną wcześniejszych dokumentów przyjętych przez rząd: programu Budowy Dróg Krajowych na lata 2011-2015, który we wrześniu 2014 roku został potwierdzony w Dokumencie Implementacyjnym do Strategii Rozwoju Transportu. Ale przede wszystkim w Kontrakcie Terytorialnym, który w ubiegłym roku zarząd województwa podpisał z rządem. To w tej umowie z Podlaskiem władze centralne wskazały źródła finansowania zaplanowanych wcześniej inwestycji w regionie: krajowe programy operacyjne na lata 2014-2020.

Nic ponadto to, o co wnioskowały władze regionu. W przypadku dróg postawiły one na dwa główne priorytety: S-8 do Warszawy i S-61 od Ostrowi Mazowieckiej do Budziska - potocznie zwanej Via Baltiką. I o zaawansowaniu prac na tych dwóch korytarzach transportowych mówił szczegółowo - jako realizator tego, co zaakceptował rząd - dyrektor GDDKiA. Tymczasem w debacie nad jego informacją radni sprawiali wrażenie jak gdyby nagle zostali przeniesieni z innego wymiaru. Zwłaszcza w kontekście pytań o S-19 i jej przebiegu przez Korycin, Sokółkę i Kuźnicę.

- Znacznie lepszy był pierwotny przebieg tej trasy, czyli z obwodnicy Wasilkowa do Kuźnicy przez Czarną Białostocką i Sokółkę. Drogowcy widocznie przestraszyli się ekologów i ominęli Puszczę Knyszyńską - mówił Krzysztof Krasiński z PiS.

- Będziemy prowadzić w tej sprawie rozmowy. Droga powinna mieć pierwotny przebieg - mówił w kuluarach Mieczysław Baszko, marszałek województwa z PSL.

W tym miejscu warto przypomnieć, że sieć dróg krajowych w Podlaskiem wyznaczona w 2009 roku - będąca pokłosiem awantury nad Rospudą - tak zagmatwała ich przebieg, że w praktyce oddaliła budowę wielkich obwodnic Białegostoku w ramach drogi S-19 potocznie zwanej Via Carpatią (północna obwodnica miała być tą od Knyszyna przez Korycin, Sokółkę do Kuźnicy). Spychając tym samym region na pobocze.

Od lat protestują przeciwko tej marginalizacji nie tylko politycy PiS, choć to oni powinni pamiętać, że jej źródło bije nad Rospudą, a dokładnie w zaniechaniu przez premiera Jarosława Kaczyńskiego kontynuowania budowy obwodnicy Augustowa przez dolinę rzeki. Gdyby wtedy wykazał się stanowczością w obronie suwerenności w takim samym stopniu, w jakim pojęciem tym szafuje w swojej retoryce, to być może i droga od Katrynki do Augustowa byłaby dwujezdniowa (o nią też pytali radni na poniedziałkowej sesji sejmiku). Tymczasem swoją kapitulacją 31 lipca 2007 roku szef PiS dał wzorzec postępowania tym, którzy przejęli po nim władzę w kraju, do jeszcze większej uległości, by ponownie nie nadepnąć na odcisk Komisji Europejskiej. I tym samym uczynić z Podlaskiego zakładnika polskiej racji stanu.
Ilekroć politycy PiS szafują retoryką drogową, to powinni zacząć ją - przynajmniej w aspekcie transportowym - od rachunku sumienia (choć mogą czuć dyskomfort, że z winy swojego lidera). Nawet jeśli obecnie rządzący też mają wiele grzechów na swoim koncie. Chyba tym największym było niedostrzeżenie jak duże znaczenie geostrategiczne nie tylko dla Polski ma Via Carpatia, czyli S-19.

Co prawda w Kontrakcie Terytorialnym jej modernizacja jest na liście warunkowej, ale trudno oczekiwać na coś więcej. Od dawna wiadomo, że przebudowa podlaskiego odcinka Via Carpatii w odróżnieniu od tego łączącego Lublin z Rzeszowem, nie jest w priorytetach rządu. Swoistym alibi są tu wyniki Narodowego Pomiaru Ruchu. W oparciu o nie także zarząd województwa uznał, że dla regionu ważniejszym oprócz dokończenia S-8 będzie w końcu budowa podlaskich odcinków mitycznej Via Baltiki (S-61) z obwodnicami Łomży i Suwałk.

W październiku 2014 roku Kontrakt Terytorialny podpisało w Pałacu Branickich pięciu członków województwa (wszyscy oni miesiąc później ponownie zostali radnymi sejmikowymi), w tym Mieczysław Baszko. Skoro teraz marszałek zapowiadał, że będzie rozmawiał w sprawie pierwotnego przebiegu północnej odnogi S-19, to chyba nie do końca odrobił lekcję z awantury nad Rospudą. Nie wspominając, że nic nie stało na przeszkodzie, by przed złożeniem podpisu pod Kontraktem Terytorialnym bardziej powalczył o S-19 niż ówczesny marszałek Jarosław Dworzański. Z kolei od niego (ale też i pozostałych radnych PO) należałoby oczekiwać, że na poniedziałkowej sesji - nie tylko w ramach zadośćuczynienia, ale z racji doradzania prezydentowi Białegostoku w sprawach unijnych - przynajmniej upomni się o to, co z planów S-19 dla miasta jest minimum - łącznik z Kurian do Grabówki. Pozwoliłoby to de facto na wyprowadzenie tirów z Białegostoku.

Tyle z historii kreślenia siatki krajowych połączeń drogowych w Podlaskiem. Z tej perspektywy poniedziałkowa debata na sesji była od samego początku bezprzedmiotowa (podobnie jak na radzie miasta Białegostoku o miejscach spotkań komisji). Oczywiście 30 radnych może pytać o cokolwiek. Jednak swoją dezynwolturą udowodnili rykoszetem, że co prawda każdy może zostać wybrany do pełnienia funkcji publicznych, choć nie każdy powinien je piastować. I nieważne, czy ktoś dzierży mandat od wielu lat, czy dopiero od grudnia. Nie ma żadnego alibi dla braku wiedzy o tym, jak to w Podlaskiem było z drogami krajowymi.

Motoryzacja do pełna! Ogłoszenia z Twojego regionu, testy, porady, informacje