A czym ma być ten cały hard rock? Połączeniem melodyjnych riffów z potężnym brzmieniem? Tymi nieuchwytnymi progresjami akordów, od których serce żywiej bije a mózg rozumie, że to nie wykalkulowane, tylko prawdziwe?
Tak jest od pierwszych nut epickiego "My Sinners". Utwór rozpoczyna się nieco leniwie, wokalnie i aranżacyjnie łącząc właśnie pewną bombastyczność Uriah Heep z Deep Purple z czasów "Perfect Strangers" i z lekko orientalizującymi inklinacjami Led Zeps. Reżyser i realizator dźwięku zadbali o wieloplanowość tej muzyki, wydobycie wszelkich niuansów, zróżnicowanie dynamiczne. Niby prosty hard rock, a tyle w nim kolorów? Tak, jeśli komponuje i gra Kruk.
Po takim powalającym wstępie czas na drugie uderzenie. To już typowy hard rockowy rocker w szybkim tempie, z porywającymi dwugłosami, świetną solówką organów Hammonda i blackmoreowską gitarą. Chociaż w grze Piotra Brzychcy słychać o wiele więcej wpływów - i o to chodzi.
Fantastyczny kołyszący "Once" od pierwszych nut wciąga w swój wir, poszczególnymi frazami kojarząc się nawet z "July Morning". Roman Kańtoch dość pewnie czuje się w roli wokalisty, choć zdaje się że nie wypracował sobie jeszcze spójnego stylu. Tu, podobnie jak w "My Sinners" wokalnie wspiera go żona Brzychcy. A pierwsze nuty zagrane na syntezatorze przez Michała Kurusia kojarzą się z atmosferą "Soon" Yes.
Nie będzie niespodzianką southernowe brzmienie "Wings of Dreams". Już sama praca gitarzysty zasługuje na oklaski. Ale sprawdza się oczywiście całe krucze gniazdo. Aż chce się chwycić za gitarę, albo dołączyć do nich z harmonijką.
W "Grey Leaf" southernowe nuty są już mocno zmieszane z hard rockowymi riffami i wsparte Hammondem. Lekko funkująca gitara jeszcze bardziej podkręca atmosferę, ale i tak najważniejsze są te szerokie, silnie zaśpiewane frazy aż do falsetu. Jeśli hard rock ciągle żyje, to właśnie dzięki takim melodyjnym - nie ma co się wstydzić - piosenkom.
Niemal nowofalowa - cokolwiek to znaczy - linia basu otwiera utwór "Morning Star". I jeśli melodia nie jest tak porywająca, jak w poprzednich piosenkach, to wspierające ją linie gitary znów dowodzą, że dobrego rocka aranżować można na wiele sposobów. W ogóle - drugi plan w tym utworze zasługuje na uwagę, podobnie jak melodyjne partie gitary.
W balladzie "Farewell" można usłyszeć, że Roman Kańtoch całkiem przekonująco brzmi też w niższych rejestrach. Szczęśliwie w połowie piosenki do głosu dochodzi rockowy pazur pozostałych muzyków, bo inaczej byłby to najsłabszy utwór płyty.
W czasach kompaktów, kiedy muzyka leci non stop - układ płyty też ma znaczenie. I pewnie dlatego od nawałnicy riffów z grzmiącymi hammondami rozpoczyna się kolejna kompozycja - "Open Road". Pełne rozmachu i przestrzeni nowoczesne granie.
Podobnie jak otwierający krążek, także wieńczący go instrumentalny "Timeline" trąci orientalizującymi hipnotycznymi akordami. W przypadku winylu byłoby to świetne zakończenie - ale pojawiają się bonusy. Czyli "Farewell" i "Grey Leaf" po polsku. I po nastroju.
Do podstawowego materiału płyty Metal Mind Productions dołącza DVD z zapisem koncertu Kruka z lutego 2014 roku, kiedy to zespół supportował Deep Purple w katowickim Spodku. Do tego wywiady z muzykami i ujęcia ze studia z czasów nagrywania nowego materiału.
Kruk bez wstydu może grać w każdej części kuli ziemskiej. Tylko od sprawności i determinacji menadżerów i wytwórni zależy, gdzie trafi ze swoją muzyką - to hard rock, jakiego nie musimy się wstydzić pod żadną szerokością geograficzną.
Czytaj e-wydanie »Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
