Trzynasta lista recenzji akcji "Czytam, bo lubię"

1. Andrzej Maleszka, ALA BETKA
Ostatnio w ferie przeczytałam bardzo ciekawą książkę. Główną bohaterką tego opowiadania była Ala Betka. To dziewczynka, która bardzo lubiła rysować.
Najbardziej spodobała mi się opowieść o zaginionym jabłku. Była naprawdę wspaniała. Posłuchajcie:
Ala szybko biegła do szkoły, ponieważ była już spóźniona. Po drodze jadła duże jabłko. Dziś pierwszą lekcją była plastyka. Prowadził ja nienawidzony przez Alę nauczyciel Niezgulake. Dzisiejszym tematem było namalowanie stolika, na którym były dwie butelki, trzy gruszki, stary kamasz i jabłko. Gdy nauczyciel wrócił, jabłko zginęło. Nikt nie chciał się przyznać do kradzieży. Wszyscy byli niewinni. Po długiej namowie nauczyciel Niezgulak zawołał wychowawczynię i panią dyrektor Kamienną. Niezgulak był pewien, że to Ala zjadła jabłko. Znalazł w jej płaszczu ogryzek, a wiemy, że to był tylko zbieg okoliczności. Betka szybko musiała opuścić teren szkolny, aż do wielkiej narady. Uczniowie protestowali, twierdzili, że to pomyłka. Po naradzie sprawa została zawieszona i wszyscy włącznie z Alą weszli do klasy i kontynuowali lekcję plastyki. Kupili nowe jabłko i włożyli do niego truciznę.
Jeżeli chcecie się dowiedzieć, kto tak naprawdę je zjadł, jak najszybciej przeczytajcie tę książkę. Ja przeczytałabym ją z chęcią jeszcze raz. Była super!
Dominika Mieczkowska, Szkoła Podstawowa w Starym Zakrzewie

2. John Ronald Reuel Tolkien, DZIECI HURINA
Chcę was zachęcić do przeczytania książki Johna Ronalda Reuela Tolkiena, która nosi tytuł "Dzieci Hurina". Powieść jest mniej znana od "Władcy Pierścieni" bądź "Hobbita", aczkolwiek jest równie ciekawa. Książka została wydana pośmiertnie w 2007 roku, ale nie została ukończona przez samego Johna Tolkiena, zrobił to jego syn Christopher.
Akcja książki toczy się około 6500 tysiąca lat przed historią znaną z "Władcy Pierścieni". Fabuła krąży wokół Hurina (w nieznacznej części) i jego dzieci. Dzieci było troje: Turin (najważniejszy w historii), Urwena Lalaith ( zmarła młodo) i Niniel Nienor . Najważniejszą rolę w tej historii odgrywa Turin, który już od dziecka tuła się po świecie obłożony klątwą Morgotha, którego cień padł na cały ród Hurina.
Turin, którego elfy nauczyły walki jest niezrównanym wojownikiem pośród ludzi. W czasie swojej tułaczki przebywa w dwóch różnych miastach elfów, w których zdobywa wysokie pozycje i prowadzi wojnę z Morgothem, walcząc z nim raz jako "partyzant", a kiedy indziej jako dowódca elfiej armii. Walczy również ze smokiem. Chociaż w każdym miejscu, w którym się pojawia zyskuje sławę, z czasem na te miejsca spadają nieszczęścia, powodowane przez niego nieświadomie. W ciągu swojego życia przyjmuje wiele imion, aby ukryć, kim jest.
Powieść pt. "Silmarillion" jest powiązana z "Dziećmi Hurina", ponieważ ta pierwsza opowiada o przygodach Hurina. Jeżeli chodzi o oprawę graficzną książki, to zdobią ją świetne ilustracje wykonane przez Alana Lee. Podsumowując - jeżeli czytałeś "Władcę Pierścieni" lub "Hobbita", powinieneś sięgnąć i po tę opowieść.
Cezary Sawicki, Technikum Budowlano - Geodezyjne w Białymstoku

3. Peter Brett, MALOWANY CZŁOWIEK
Tylko głupiec nie wie, co to strach.
Z "Malowanym człowiekiem" Petera Bretta, zetknąłem się w bibliotece szkolnej, a konkretniej w dziale "fantasy". Książka zaintrygowała mnie, więc postanowiłem od razu ją wypożyczyć.
Już od pierwszych stron wiedziałem, że w tej książce coś jest. Akcja dzieje się bowiem
w fantastycznym świecie. Ale nie jest to bynajmniej bajkowy, szczęśliwy świat. Od zamierzchłych czasów ludzie walczyli bowiem z przerażającym przeciwnikiem. Ziemię tą, nazywaną Thesą, nawiedzają bowiem otchłańce. Wychodzą one w nocy, zabijają i pożerają ludzi, niszczą to, co zdążyli zbudować za dnia.
Lecz ludzie nie są bezbronni w tej walce. Z czasem odkryto runy, które mogły zatrzymać otchłańca, a nawet wyrządzić mu krzywdę! Ludzie zaczęli walczyć, i wygrywać tę z pozoru bezsensowną walkę, aż w końcu, pewnej nocy, wróg się nie stawił. Był to wielki dzień dla mieszkańców całej Thesy. Runów zapomniano, gdyż przestały być już potrzebne, a otchłańce z największej plagi nawiedzającej ludzkość, po kilku wiekach stały się mitem. Lecz, jak to czasem bywa, zło się odrodziło i przyszło odebrać ziemię.
W tym przerażającym świecie próbuje przeżyć trzech bohaterów, a mianowicie Arlen, Leesha i Rojer, którzy w miarę rozwoju akcji dojrzewają i nabierają doświadczenia.
Arlen rozczarowany tchórzostwem swego ojca, ucieka z domu i próbuje przeżyć na trakcie do Wolnych Miast, kryjąc się przed pazurami potworów w runicznym kręgu, wyrysowanym na piasku.
Leeshą, niesłusznie okrytą hańbą i wstydem, opiekuje się Zielarka Bruna, która uczy ją tajemnic swego rzemiosła.
Rojer traci rodziców, po czym zostaje przygarnięty przez wiecznie pijanego, a niegdyś sławnego Minstrela i musi zarabiać na chleb w zatłoczonych ulicach Angiers.
Książka według mnie jest porywająca i aż do ostatnich stron trzyma w napięciu. Historia o tym, jak ludzie próbują przetrwać w tym przesiąkniętym złem świecie, jest dowodem na to, że w kręgu fantastyki można jeszcze znaleźć jakiś oryginalny temat.
Gorąco polecam wszystkim czytelnikom fantasy i zachęcam do przeczytania tej świetnej książki.
Kontynuację losów trójki bohaterów znajdziecie w książkach "Pustynna włócznia", "Wojna w blasku dnia", "Tron Czaszek" (ukaże się w 2015 r.).
Piotr Korzeniewski, Publiczne Gimnazjum nr 8 w Białymstoku

4. Carlos Ruiz Zafon, CIEŃ WIATRU
Swoją przygodę z opisywaną lekturą zaczęłam przypadkowo. Błądząc pomiędzy regałami pełnymi książek natknęłam się na tytuł Cień wiatru nieznanego mi do tej pory autora Carlosa Ruiza Zafona. Oglądając intrygującą, tajemniczą okładkę dostrzegłam ten cytat
,,Jedna książka może zmienić życie człowieka…". Postanowiłam zmierzyć się z twórczością autora i, mówiąc szczerze, to był bardzo dobry wybór.
Otworzyłam książkę a ona pochłonęła mnie bezgranicznie zaskakując na każdej z 516 stron. O czym opowiada? "To jest historia o książkach. O książkach przeklętych, o człowieku, który je napisał, o postaci, która uciekła ze stron powieści, żeby ją następne spalić, o zdradzie i utraconej przyjaźni. To historia o miłości, nienawiści i marzeniach, żyjących w cieniu wiatru (…) I jak wszystkie prawdziwe historie zaczyna się i kończy na cmentarzu". Zafon zabrał mnie na spacer po dawnych, zapomnianych uliczkach starej Barcelony. Właśnie na jednej z ulic tego miasta, wczesnym rankiem 1945 roku poznajemy głównego bohatera, dziesięcioletniego Daniela Sempere w chwili, gdy ojciec prowadzi go do miejsca, które nazywa Cmentarzem Zapomnianych Książek. Celem tej wyprawy jest wybranie jednej księgi z niezliczonych ich ilości, zaadoptowanie jej i uchronienie przed zapomnieniem. Chociaż sam jeszcze wówczas tego wiedzieć nie może, wybrana przez niego książka Cień wiatru, niejakiego Juliana Caraxa przewróci jego życie do góry nogami. Zafascynowany powieścią, Daniel próbuje odnaleźć inne książki autora, lecz okazuje się że niemal wszystkie zostały spalone, a komuś bardzo zależy na zniszczeniu ostatniego egzemplarza. To dopiero początek łamigłówek, jakie zaplanował dla nas Zafon, a wszystko to dzieje się w pięknej scenerii przedwojennej Barcelony.
Książka łączy w sobie elementy kryminału, thrillera, romansu, powieści grozy i powieści przygodowej. Każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Cień wiatru bogaty jest w wiele cytatów i przesłań które zmuszają nas do refleksji nad własnym życiem. To jeden z moich ulubionych aforyzmów autora "Książka jest lustrem i możemy w niej znaleźć tylko to, co już nosimy w sobie''. Autor wspaniale dawkował napięcie, dlatego książkę pochłonęłam jednym tchem. Bardzo ważne jest jej przesłanie. które dotyczy ludzkich wyborów i roli przeszłości w życiu każdego z nas. Ogromną rolę w powieści odgrywają nietuzinkowi bohaterowie, których wykreował Zafon. Moją sympatię zyskał Fermin Romero de Torres, zachwycił mnie swoimi przemyśleniami na temat życia i kilkukrotnie wywoływał uśmiech na twarzy. Śmiałam się i płakałam razem z nim. Wielką zaletą są również fotografie Barcelony, których autorem jest Francesc Catala-Roca, pojawiały się w książce co kilkadziesiąt stron. Te czarno-białe zdjęcia przenosiły mnie do tamtejszych czasów i bez trudu mogłam wyobrazić sobie spacery po wąskich uliczkach miasta. Kończąc czytać Cień wiatru na mojej twarzy pojawił się uśmiech, uświadomiłam sobie, że czas rozstać się z bohaterami, z którymi zdążyłam się zaprzyjaźnić, lecz przypomniały mi się słowa przeczytane w tej książce: "Istniejemy dopóki ktoś o nas pamięta". A ta książka pozostanie w mojej pamięci jeszcze przez długi czas Zdecydowanie polecam wszystkim tym, którzy nie mieli jeszcze przyjemności zetknięcia się z twórczością C.R. Zafona . Z pewnością umili niejeden wieczór.
Urszula Perkowska, Zespół Szkół w Jeleniewie

5. Jan Brzechwa, AKADEMIA PANA KLEKSA
Książka godna przeczytania to książka pt. "Akademia Pana Kleksa". Przeznaczona jest dla młodzieży szkolnej. Była to również lektura naszych rodziców, do której wracam często w rozmowach z moja mamą.
Autorem tej książki jest słynny pisarz Jan Brzechwa, urodzony 15 sierpnia 1898 roku. Zmarł 2 lipca 1966 roku w Warszawie.
Głównym bohaterem tej powieści jest Adam Niezgódka - uczeń Pana Kleksa. W akademii mogli uczyć się tylko chłopcy, których imiona zaczynały się na literę "A". Pan Kleks był dziwakiem. Nosił doczepiane piegi, jadł pigułki na porost włosów i jego włosy były kolorowe jak tęcza. Sny swoich podopiecznych oglądał za pomocą magicznych lusterek. Gdy sen któregoś z uczniów był straszny lub zły, Pan Kleks sprawiał, że stawał się on przyjemniejszy i wesoły.
Najbardziej podobał mi się moment, w którym Adaś poleciał do Psiego raju, ponieważ kocham zwierzęta i ta scenka była bardzo wesoła. Jedyna rzeczą, która nie podobała mi się w tej krainie, były kary, które różni chłopcy otrzymywali za torturowanie psów. Książka zaskoczyła mnie gdy Pan Kleks wysłał swoje trzecie oko na księżyc. Nie sądziłam, że jest zdolny do takich rzeczy.
Polecam tę książkę wszystkim dzieciom, które chcą odbyć prawdziwą przygodę. Lektura jest ciekawie napisana, a czytając ją czujemy się jak bohaterowie książki. Opis miejsc i przyrody świadczy o profesjonalizmie autora. Opowiadanie wydało wydawnictwo, które cieszy się dobrą opinią wśród krytyków literackich. Wzrok przykuwa strona tytułowa, opracowana przez znanego rysownika.
Aleksandra Kondracka, Zespół Szkół w Jeleniewie

6. Henryk Sienkiewicz, W PUSTYNI I W PUSZCZY
Niedawno przeczytałem bardzo interesującą książkę "W Pustyni i w puszczy" Henryka Sienkiewicza, która została wydana w 1912r. Jest to powieść przygodowo - podróżnicza przeznaczona dla młodych czytelników.
Książka w ciekawy sposób przedstawia losy dwójki bohaterów Stasia Tarkowskiego i Nel Rawilson, którzy zmuszeni byli do odbycia długiej podróży przez pustynie Afryki. Dzieci zostały porwane przez Hamisa i mają być okupem za Fatmę i jej dzieci. Główni bohaterowie po zabiciu porywaczy i ucieczce muszą sobie same radzić na pustyni. Ich towarzyszami podróży są Kali i Mea oraz choinkowy prezent Nel - pies Saba. W czasie drogi przeżywają dużo przygód: ratują życie słoniowi, którego potem Nel nazywa King. Nel zapada na ciężką chorobę febrę i tylko dzięki Stasiowi udaje się jej wyzdrowieć. Dzięki parze bohaterów poznajemy czym jest przyjaźń, opiekuńczość, dobroć i odwaga. Staś różnymi sposobami próbuje powrócić z Nel do rodziców.
Myślę, że powieść jest bardzo ciekawa. Z chęcią przeczyta ją każdy, kto interesuje się życiem ludzi w Afryce, ich zwyczajami
i obrzędami. Autor opisuje w ciekawy sposób otaczającą przyrodę
i różne zjawiska występujące na pustyni. Za jakiś czas przeczytam tą książkę jeszcze raz.
Piotr Filonik, Szkoła Podstawowa w Łupiance Starej

7. Haruki Murakami, O CZYM MÓWIĘ, KIEDY MÓWIĘ O BIEGANIU
Haruki Murakami to japoński pisarz, eseista i tłumacz literatury amerykańskiej. Jednym z jego dzieł jest książka pod tytułem "O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu".
Główną tematyką utworu jest życie autora i sposób, w jaki bieganie stało się jego pasją i codziennością. Książka zawiera wiele przemyśleń i mądrości życiowych pisarza, autor przytacza liczne cytaty. Głównym bohaterem jest wcześniej wspomniany autor, który po sprzedaniu swojego baru, rozpoczyna karierę pisarza. Obawiając się utraty formy fizycznej, postanawia zacząć biegać, a z czasem brać udział w maratonach. W książce opisany jest czterdziestomiesięczny okres przygotowań - treningów do udziału w Maratonie Nowojorskim, który jest głównym celem autora. Utwór jest napisany w formie pamiętnika, dziennika. Murakami pokazuje czytelnikom jaki wpływ na codzienne życie człowieka ma bieganie. Jednym z ciekawszych wydarzeń jest udział autora w ultramaratonie, którego celem było przebiegnięcie stu kilometrów. Podczas czytania tej właśnie książki wiele satysfakcji daje obserwowanie zmagań autora z ciężkimi, codziennymi treningami. Jest to bardzo interesująca książka, ponieważ przedstawia emocje i przeżycia, jakie towarzyszą biegaczowi podczas zawodów, a także w codziennym życiu.
Haruki Murakami pisze w sposób skłaniający do refleksji, co sprawia, że jego sposób pisania wciąga czytelnika. Polecam to dzieło osobom, które interesują się bieganiem, ale jestem przekonana, że innym czytelnikom ta książka również przypadnie do gustu.
Aleksandra Sidoruk, Publiczne Gimnazjum Nr 19 Sportowe w Białymstoku

8. Enrique Ortego, IKER CASILLAS. SKROMNOŚĆ MISTRZA
Książka Enrique Ortego pt. "Iker Casillas. Skromność mistrza" opowiada o legendarnym bramkarzu Realu Madryt i Reprezentacji Hiszpanii. Jest on uwielbiany nie tylko przez kibiców dos Blancos, ale także wielbicieli innych klubów.
Ortego w swojej książce opisuje dzieje Ikera od dzieciństwa aż do czasów współczesnych. Casillas, już jako mały chłopiec, w każdą niedzielę grał ze swym ojcem w piłkę na boisku przy szkole Joana Miro w Mostoles. Już wtedy dało się zauważyć jego niesamowity talent. Mimo tego, że był niski jak na swój wiek, to zachwycał szybkością, refleksem, zwinnością i skocznością.
Gdy Iker skończył 9 lat, ojciec zaprowadził go na testy do Realu Madryt. Ze względu na niewielki wzrost chłopca, szkoleniowcy początkowo nie dawali mu zbyt dużych szans na grę w tej drużynie. Jak zobaczyli jego akcje na boisku, to stwierdzili, że ma wielki talent. I tak Iker został przyjęty do Realu. Tam błyskawicznie robił postępy. Grał ze starszymi piłkarzami, ponieważ trenerzy stwierdzili, że niczego nie nauczyłby się, grając z rówieśnikami.
Swoja pierwszą szansę na debiut dostał już w wieku 16 lat. W późniejszych latach nie szło mu już tak świetnie. Na boisku popełniał błędy i trener tracił do niego zaufanie. Za rządów Vicente del Bosque, Iker otrzymał swą drugą szansę. W wieku 19 lat wygrał Ligę Mistrzów. Rok później został bohaterem finału Pucharu Króla, gdy w 67 minucie zastąpił kontuzjowanego Cesara i wywalczył zwycięstwo Realu.
Iker jest znakomitym bramkarzem i wielkim człowiekiem. Przekona się o tym każdy, czytając te biografię. Potwierdzić to mogą również jego koledzy z drużyny, rodzina, przyjaciele, trenerzy i wiele innych osób. Po finale EURO 2012 (Hiszpania - Włochy 4:0), Casillas pokazał najwyższą klasę, prosząc arbitrao zakończenie meczu, bez doliczania dodatkowych minut dla jego drużyny. "Panie sędzio, szacunek dla rywala!" - wołał bramkarz reprezentacji Hiszpanii.
Wiele ludzi zna Ikera Casillasa pod pseudonimem "Santi", co oznacza "Święty" i wskazuje, że jest to człowiek o złotym sercu.
Nie trzeba być kibicem Realu, by sięgnąć po tę książkę. Polecam ja każdemu, aby w ten sposób poznali losy tego wspaniałego piłkarza. Uwierzcie mi, naprawdę warto!
Agata Słowicka, Gimnazjum w Szumowie

9. Kornel Makuszyński, SZATAN Z SIÓDMEJ KLASY
Niedawno przeczytałam książkę pt. "Szatan z siódmej klasy", którą napisał Kornel Makuszyński.
Książka opowiada o przygodach Adama Cisowskiego, ucznia siódmej klasy gimnazjum, który słynął w całej szkole i okolicy z niebywałej inteligencji i sprytu. Koledzy nazwali go "Szatanem", ponieważ odkrył wiele tajemnic, które każdemu wydawały się nie do zbadania. Rozszyfrował system pytania uczniów nauczyciela historii - pana Gąsowskiego- oraz pomógł koledze w znalezieniu błędu w ogromnej księdze.
Gdy historyk zauważył w domu brata dziwne zdarzenia, to właśnie do młodego Cisowskiego zwrócił się o pomoc w ich wyjaśnieniu. "Szatan" zgodził się chętnie, ze względu na bratanicę profesora - Wandę, która mu się spodobała. Adaś długo się zastanawiał, jak rozwiązać tę zagadkę. Postanowił szukać tropu w starych zapiskach związanych z historią domu. I tym razem inteligencja go nie zawiodła. Co Francuz ma wspólnego z tą sprawą? Kto i dlaczego uwięził Adama? Jak zakończyła się ta historia?
Książka "Szatan z siódmej klasy" bardzo mi się spodobała. Wszystkich zachęcam do jej przeczytania. Jest naprawdę warta polecenia.
Partycja Godlewska, Gimnazjum w Szumowie

10. Astrid Lindgren, BRACIA LWIE SERCE
Książka Astrid Lindgren pt. "Bracia Lwie Serce" jest moją ulubioną. Jest to piękna wzruszająca opowieść o dwóch braciach. Jonatan - starszy od Karola - jest odważny, miły i opiekuńczy. Karol jest ciężko chory i bardzo smutny z tego powodu. Kiedy dowiaduje się, że po śmierci trafi do Nangijali, pięknej krainy, staje się szczęśliwy. Pewnego dnia Jonatan traci życie, wskutek odniesionych obrażeń podczas ratowania brata. Niedługo potem Karol umiera i obaj chłopcy spotykają się w Nangijali. Początkowo bardzo miło spędzają czas. Cieszą się, że Karol jest tu zdrowy i nie cierpi z bólu. Okazuje się jednak, że Nangijala nie jest spokojnym miejscem. Dlaczego? Przeczytajcie sami.
Julia Załuska, Szkoła Podstawowa w Szumowie

11. Adam Mickiewicz, DZIADY
Ostatnio przeczytałam dramat Adama Mickiewicza pt. "Dziady" (część II). To nasza obowiązkowa lektura szkolna. Utwór przedstawia obrzędy wywoływania duchów w noc zaduszną w kaplicy cmentarnej, które miały pomóc błąkającym się duszom zaznać spokoju.
Obrzędy prowadzi Guślarz a towarzyszy mu chór okolicznych wieśniaków i wieśniaczek. Podczas tej ceremonii przywołano cztery duchy: dwa aniołki - Józia i Rózię, Widmo złego pana oraz młodą pasterkę - Zosię. Każdy z nich opowiadał o swoim losie i swoich potrzebach. Następnie Guślarz odpędzał je z powrotem. Kiedy obrzęd dobiegał końca, bo zaczynało już świtać, niespodziewanie ukazał się niewywołany duch. Widmo, z raną na sercu, podeszło do jednej z wieśniaczek. Nie reagowało na zaklinanie Guślarza, wiec ten kazał wyprowadzić dziewczynę z kaplicy. Wtedy duch podążył za nią …
Utwór nie należy do łatwych w zrozumieniu, wiec musiałam przeczytać go kilka razy. Jego treści są bardzo pouczające. Postępowanie ludzi (opowiedziane przez duchy) staje się przestrogą dla czytelnika przed popełnianiem błędów życiowych. Autor nakazuje dostrzegać drugiego człowieka i służyć mu pomocą w razie potrzeby.
Zuzanna Żebrowska, Gimnazjum w Szumowie

12. Mony Wither, DZIEWCZYNKA Z SZÓSTEGO KSIĘŻYCA
Moją ulubioną książką jest "Dziewczynka z Szóstego Księżyca". Autorką tej książki jest Mony Witcher. To fantastyczna i zarazem straszna opowieść o niezwykłej dziewczynce, która prowadzi wojnę miedzy ciemnością a światłem. Nina stara się odkryć tajemnicę zmarłego dziadka. Wprowadza się do jego domu, aby znaleźć informacje. Po kilku tygodniach wpadł jej w ręce pamiętnik dziadka, napisany przedziwnym językiem. Udało jej się odszyfrować nieznane pismo. Z treści pamiętnika dowiedziała się o tajnym laboratorium oraz uzyskała wskazówki, jak dalej postępować.
Moim zdaniem, książka jest bardzo ciekawa, więc zachęcam do jej przeczytania.
Alicja Bączyk, Szkoła Podstawowa w Szumowie

13. Henryk Sienkiewicz, KRZYŻACY
Ostatnio przeczytałem książkę Henryka Sienkiewicza pt. "Krzyżacy". Przedstawia ona wydarzenia z dziejów Polski za panowania Jadwigi i Jagiełły. Jest to opowieść o stanie rycerskim, obyczaju polskim i działalności Zakonu Krzyżackiego w XV wieku.
Na terenach przygranicznych dochodzi do coraz częstszych napaści Krzyżaków na mieszkańców Mazowsza. Rycerze zakonni atakują stanicę w Spychowie i mordują żonę Juranda, który był dowódcą. Jego córka - Danusia - staropolskim obyczajem wybawia Zbyszka z Bogdańca spod topora kata. Rycerz został skazany na śmierć za napaść na posła Zakonu Krzyżackiego. Danusia zostaje podstępnie uprowadzona przez Krzyżaków a jej ojciec - oślepiony i okaleczony. To jest wielka tragedia Juranda.
Zbyszko z Bogdańca bierze udział w zwycięskiej bitwie pod Grunwaldem, stoczonej ku chwale królestwa polskiego.
Maciej Gwardiak, Gimnazjum w Szumowie

14. Molier, SKĄPIEC
Człowiek, który ma pieniądze, ale nie chce się nimi z nikim dzielić, nazywany jest skąpcem. Takim właśnie człowiekiem jest Harpagon z książki Molier'a pt. "Skapiec". Ten mężczyzna nie widzi świata poza pieniędzmi. Odmawia dzieciom kupna różnych rzeczy. Oszczędza na wszystkim, nawet na jedzeniu i ubraniach. Nie darzy swoich dzieci żadnymi uczuciami, chociaż one tego potrzebują. Jest ojcem surowym i niesprawiedliwym. Potrafi oskarżyć swoje dzieci nawet o kradzież pieniędzy. Mówi o nich złe rzeczy.
Myślę, że "Skapiec" to książka, którą każdy powinien przeczytać. Ukazuje w sposób niezwykle obrazowy, jak ludzie mogą być zaślepieni pieniędzmi. Utwór skłania czytelnika do przemyśleń nad swoim postępowaniem, do eliminowania własnych wad. Uświadamia, że należy dobrze traktować bliskich. Pozwala zrozumieć, ze pieniądze nie są ważniejsze od rodziny.
Wiktoria Ziemak, Gimnazjum w Szumowie

15. Jim Davis, GARFIELD. MŚCIWOŚĆ OD PIERWSZEGO WEJRZENIA
Chciałabym bardzo serdecznie zachęcić do przeczytania książki pt. "Garfield. Mściwość od pierwszego wejrzenia". Jej autorem jest Jim Davis. Opisuje on życie otyłego rudo-czarnego kota, który uwielbia lazanię a nie cierpi swojego kuzyna Nermala. Książka ta jest śmieszna i ciekawa. Pozwala zapomnieć o kłopotach dnia codziennego. Postanowiłam przeczytać inne książki z serii o Garfieldzie.
Natalia Walerzak, Szkoła Podstawowa w Szumowie

16. John Escott, NEW YORK
Niedawno przeczytałam książkę John'a Escott'a pt. "New York". Napisana jest ona w języku angielskim. Dzięki niej uzyskałam wiele interesujących wiadomości o tym amerykańskim mieście. Poznałam ciekawe miejsca, znane sklepy, restauracje i tradycje świąteczne. Wzbogaciłam swoje słownictwo oraz udoskonaliłam umiejętność czytania w języku angielskim. Dowiedziałam się, że nowojorczycy bardzo lubią parady, które organizują z różnych okazji. Świętują w ten sposób Dzień Patryka lub Nowy Rok.
Moim zdaniem każdy powinien przeczytać te książkę, bo jest bardzo ciekawa.
Karolina Wilczyńska, Gimnazjum w Szumowie

17. Damir Milos, BIAŁY KLAUN
Książka Damir'a Milosa pt. " Biały klaun" to wzruszająca i pełna przygód historia o chłopcu daltoniście, dla którego wszystkie kolory są szare. Jego marzeniem było zostać klaunem, jak jego rodzice. Pewnego dnia, chodząc po lesie, spotkał niewidomego staruszka, który poinformował go, że do rozróżniania barw potrzebny jest nie tylko wzrok, ale tez inne zmysły.
Autor prezentuje życie klauna, które wbrew opinii większości ludzi, nie jest tak kolorowe i wesołe.
Mariola Figoń, Gimnazjum w Szumowie

18. Ernest Hemingway, STARY CZŁOWIEK I MORZE
Ostatnio przeczytałem lekturę Ernesta Hemingway'a pt. "Stary człowiek i morze". Opowiada ona o starym marynarzu, który nie mógł złowić żadnej ryby i nikt w niego nie wierzył. Dzięki swojemu uporowi i odwadze złowił potężną rybę - marlina. Choć w drodze powrotnej rekiny zjadły jego zdobycz, to główny bohater odniósł zwycięstwo. Ta książka wywarła na mnie ogromne wrażenie, bo przedstawia zasłużony sukces starego zwykłego człowieka.
Patryk Kulesza, Gimnazjum w Szumowie

19. Irena Jurgielewiczowa, TEN OBCY
Rok temu przeczytałam książkę Ireny Jurgielewiczowej pt. "Ten Obcy", która bardzo mi się spodobała. Jest to opowieść o prawdziwych przyjaźniach i pierwszych miłościach. Głównym bohaterem jest Zenek Wójcik, który znajduje się w trudnej sytuacji rodzinnej. Był źle traktowany przez ojca, dlatego uciekł z domu. W drodze skaleczył nogę i musiał zatrzymać się w Olszynach. Poznał tam Ulę, Pestkę, Julka i Mariana, którzy zaopiekowali się nim. Zenek zamieszkał na ich wyspie. Początkowo chłopak nie był nastawiony do nich przyjaźnie, ale później zaufał im. Najlepszy kontakt nawiązał z Ulą. Zenek Wójcik miał wiele przygód, które każdy powinien poznać, czytając tę książkę.
Uważam, że ta lektura jest bardzo pouczająca. Uświadamia nam, że musimy sobie pomagać i nigdy nie zostawiać przyjaciół w potrzebie.
Edyta Wnorowska, Gimnazjum w Szumowie

20. Wanda Chotomska, WANDA CHOTOMSKA DZIECIOM
Ostatnio przeczytałam książkę pt. "Wanda Chotomska dzieciom". Zawiera ona 78 wierszy i 7 bajek. Najbardziej rozśmieszył mnie wiersz pt. "Hipopotam". Główny bohater bardzo lubił błoto, co nie podobało się innym zwierzętom. Jak hipopotam wskakiwał do błota, to ochlapał wszystkich mieszkańców ZOO, którzy przezywali go: Chlupobłotam, Piegobłotam, Plamobłotam, Hipopsotam, itp. Inne wiersze też mi się podobały i dlatego już sześć razy przeczytałam te książkę.
Eliza Szymczuk, Szkoła Podstawowa w Szumowie