"England's Dreaming" to oczywiście tytuł będący fragmentem jednego z najsławniejszych hitów Sex Pistols. Ale o marzeniach młodych Brytyjczyków i konfrontacji z rzeczywistością z tej książki możemy dowiedzieć się o wiele więcej.
Ta bardzo subiektywna historia punka nierozłącznie związana jest bowiem i z historią rocka w ogóle i z historią mody. O wiele bardziej niż wersja przedstawiana przez lata w Polsce, gdzie punk miał być "słusznym gniewem klasy robotniczej". Bo warto pamiętać, że kiedy agrafki w policzkach dotarły nad Wisłę, według autora punk już umierał. Nadchodziła nowa fala, a w 1978 Sex Pistols już praktycznie nie istnieli.
Jon Savage zadał sobie wiele trudu by poznać korzenie Malcolma McLarena, poniekąd sprawcy punkowego zamieszania na Wyspach Brytyjskich. Prześwietlił nawet jego babkę, znalazł bez problemu żydowskie korzenie, ale nie mógł odmówić temu na swój sposób uroczemu miglancowi i wykształcenia i pewnej wizjonerskości.
Podobnie jak nie odmawia Amerykanom praw do stworzenia podwalin pod punk. Wychwala Iggy Popa, wspomina New York Dolls, oczywiście opisuje pierwsze koncerty The Ramones. Ale McLaren w równym stopniu co rock and rollem lat 50. zafascynowany jest możliwościami, jakie daje kreowanie mody.
W XXI wieku, w dobie sieciowych gigantów i setek identycznych sklepów w każdej dosłownie tzw. galerii handlowej trudno nam uwierzyć, że ekscentryczny lewus z lekko szaloną Vivienne Westwood potrafili ciuchami zmieniać mentalność przynajmniej kilkudziesięciu londyńczyków. Ba, że za mocno ekstrawaganckie i dziś szmatki, brali pieniądze.
Ale może właśnie dzięki temu i swoim szalonym pomysłom, biorąc udział przy narodzinach punk rocka pomogli muzykom i fanom legitymizować ideę "zrób to sam". Savage opisuje skrupulatnie, jak powstawały pierwsze fanziny, mnogość projektów nie tylko okładek singli, ale nawet plakatów zwiastujących koncerty. Pod jego piórem punk, tak fatalnie strywializowany na początku lat 90. W Polsce przez falę kiepskich zespołów spod znaku punko-polo, jawi się ruchem artystycznym pełnym przemyśleń. Sam autor zdaje sobie sprawę, że większość zespołów naprawdę nie umiała zagrać ani jednej nuty, ale swoim podejściem do sztuki, bezkompromisowością zdobyła kontrakty, a w studiach nagrań, jednak mogli liczyć na pomoc i ich nagrania dawały się słuchać.
W autorskiej książce trudno doszukiwać się sprawiedliwości. Niewiele w niej o The Clash, The Stranglers i wielu innych zespołach, za to wiele tez wysnutych jest bardzo błyskotliwie. Wystarczy wyruszyć wraz z Sex Pistols tuż przed ich rozpadem do USA, by przypomnieć sobie, że nie plujący na ludzi muzycy-prowokatorzy byli gwiazdami tylko zespół Bee Gees i roztańczony John Travolta. I disco, przedstawione w "Gorączce sobotniej nocy" jest tak samo robotniczą muzyką jak punk. A nawet bardziej, bo punk, zdaniem Savage, wykreowany został przez ludzi którzy mieli naprawdę coś do powiedzenia.
W opasłej księdze nie mogło również zabraknąć tragicznej historii najsłynniejszej pary punkowych kochanków - Sida i Nancy. Są oczywiście narkotyki i jest ponadczasowa opowieść o tym, że nawet najinteligentniejsi ludzie mogą nie poradzić sobie z nagłą sławą. I że nie warto nigdy ufać menadżerom, szczególnie kiedy chcą być demiurgami już nie tylko muzycznego wizerunku, ale wręcz świata.
Tak czy inaczej, do czasu narodzin i ogólnoświatowego rozprzestrzenienia się hip hopu to punk był ostatnim tak kreatywnym stylem, który w jakiś sposób zmienił i fanów i sam przemysł muzyczny. A Jon Savage, autor "England's Dreaming" po prostu był w środku wydarzeń.
Czytaj e-wydanie »Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
