Jakie książki czytała Pani, gdy była w naszym wieku i czy dużo różnią się one od dzisiejszych?
Małgorzata Karolina Piekarska: W dzieciństwie czytałam bardzo dużo. Ponieważ byłam jedynaczką, a rodzice późno zastali rodzicami - więc przeczytałam prawie całą szkolną bibliotekę. Od tamtego czasu książki się i zmieniły, i nie zmieniły. Główny temat pozostał ten sam, ale we współczesnych powieściach jest więcej nowoczesnych gadżetów. Moją ulubioną książką z dzieciństwa są "Dzieci z Bullerbyn".
Włącz się do naszej akcji "Czytam, więc ...". Do wygrania nagrody!
W jakim wieku zaczęła Pani pisać i jakie to były formy?
- Pisałam wiersze od ósmego roku życia, a od dziesiątego pamiętnik. Teraz jest jeszcze łatwiej z pisaniem, gdyż można pisać np. bloga. Pisanie pamiętnika lub wierszy było dla mnie treningiem przed napisaniem czegoś większego - książki.
Może nam Pani wyjaśnić, dlaczego akurat my - gimnazjaliści staliśmy się bohaterami powieści?
- Wybrałam za bohaterów moich powieści młodzież gimnazjalną, ponieważ to jest wiek, kiedy się w człowieku wszystko kształtuje. W wieku nastu lat uświadamiany sobie, co nas w życiu interesuje. Byłam dzieckiem, które zastanawiało się jak to wszystko jest skonstruowane na tym świecie. Po co człowiek żyje, po co jest ziemia, po co jest świat. Wiem, ze nie tylko ja mam takie myśli i wiem, że są one najsilniejsze w wieku dojrzewania. To jest najważniejszy okres w życiu człowieka.
Najpopularniejszą pozycją w naszej szkole jest powieść "Klasa Pani Czajki", wiemy że są w niej przedstawione prawdziwe wydarzenia, może nam Pani zdradzić które?
- Prawdziwych wydarzeń jest naprawdę dużo, ale nie wszystkie są z mojego życia. Z moich doświadczeń są dwa napady. Natomiast życie innych bohaterów to zbiór prawdziwych historii z życia wielu zupełnie innych osób. Na przykład to, co się dzieje w życiu Czarnego Michała, jest zaczerpnięte z życia chłopców wychowanych przez samotne matki i nie znających swoich ojców.
W jaki sposób wymyśla Pani bohaterów swoich powieści?
- Chciałam, żeby "Klasa Pani Czajki" miała bohatera zbiorowego, czyli klasę. Jest to taka przeciętna klasa, w której jest każdy z was. Musi być tam taki nieuk, co się nie uczy, klasowy klaun, z którego się wszyscy śmieją, najładniejsza dziewczyna oraz ten/ta najbrzydszy/a. No i kujon.
Czy planuje Pani napisanie kolejnej powieści, jeżeli tak, to czy może nam Pani zdradzić jej tematykę?
- Pracuję nad powieścią zatytułowaną "Siłacze". Będzie to kontynuacja "Tropicieli" oraz "Dzikiej". Jej bohaterowie, czyli zastęp Tropicieli tym razem zmierzy się ze sportem. A że przy tym łatwo o kontuzje, nieprzyjemności, a także o pokusy jak np. używki, więc będzie to historia o rywalizacji i wynikających z niej problemach.
Mamy często problem z pisaniem wypracowań na tzw. wolny temat. Czy miała Pani kiedykolwiek problem z pisaniem?
Na wolny temat nigdy. Zależy to od wyobraźni. Jeśli ktoś nie boi się jej używać, nie wstydzi, nie myśli co powiedzą inni, jak to przeczytają to będzie mu łatwiej pisać.
Czy są jakieś sprawdzone metody, które mogłaby Pani nam podać, aby pisanie stało się przyjemnością?
- Nie wiem czy pisanie może stać się przyjemnością. Dla mnie przyjemnością jest kończenie tekstu, a nie siedzenie nad nim. Ale żeby być sprawnym warsztatowo i pisać teksty do końca trzeba po prostu pisać codziennie.
Czytaj e-wydanie »Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
