Wykluczeni

To już trzeci proces w tej sprawie. Wcześniej dwa razy sąd apelacyjny uchylał wyroki pierwszej instancji i sprawy wracały do ponownego rozpoznania. Wczoraj także obrońca skazanej kobiety zapowiedział apelacje.
Przypomnijmy, do zbrodni doszło przed czterema laty. W studni, na posesji przy Reymonta, znaleziono zwłoki dwóch mężczyzn. Zostali zamordowani. Najpierw zdarzenie powiązano z pożarem domu na tej samej posesji, w którego zgliszczach odkryto zwłoki trzeciej ofiary. Motywem pierwszego zabójstwa była prawdopodobnie kłótnia przy alkoholu. Kolejne popełniono, aby pierwsze nie wyszło na jaw.
Co tak trudno ustalić? Jak mówią prawnicy, właściwy stopień winy jednemu konkretnemu przestępcy, który brał udział w każdym z tych zabójstw. A to niełatwe. Każdy z mordów dokonanych przed laty na posesji przy Reymonta w Białymstoku, składał się z kilku etapów. Było tam i pobicie, i przerwa na poczęstunek alkoholem, i zadanie śmierci. Gdy dodamy do tego sprzeczne i zmienne wyjaśnienia oskarżonych i odmienne zeznania świadków, to mamy obraz prawdziwego węzła gordyjskiego.
- Wydając wyrok oparliśmy się na konsekwentnych i logicznych zeznaniach jednego ze świadków - Magdaleny K. (osoba, która przebywała w miejscu zabójstwa). To co powiedziała znalazło potwierdzenie w opiniach biegłych i protokołach oględzin z miejsca tragedii. W części zostały nawet potwierdzone przez samych oskarżonych - mówił sędzia przewodniczący.
Dlatego sąd przypisał Adamowi Sz. udział w dwóch zabójstwach i śmiertelnym pobiciu i skazał go na dożywocie.
Jego kompanowi - Janowi M. - jedno zabójstwo i dwa pobicia, za co dostał 25 lat pozbawienia wolności.
Wreszcie jedno zabójstwo i jedno pobicie sąd udowodnił oskarżonej Małgorzacie M.
- Są to kary eliminujące oskarżonych ze społeczeństwa. Adamowi Sz. należała się najsurowsza. Nie istnieją żadne okoliczności łagodzące - tłumaczył sędzia. Pozostali musieli dostać niższe wyroki - po 25 lat więzienia.