Polak, papież, wielka postać, myśliciel, filozof. Tym dla mnie jest Jan Paweł II. Z jego podróży do Polski pamiętam kilka momentów. Górale śpiewali mu "Góralu, czy ci nie żal". To było takie bardzo emocjonalne. Każdy mógł usłyszeć, że jest w tym tęsknota.
Nie będę oryginalna, wymieniając też słynne kremówki papieskie i papieską pielgrzymkę w Białymstoku, na Krywlanach. Uczestniczyłam w niej jako świeżo upieczona absolwentka liceum. Nie byłam jednak na tyle świadoma znaczenia tej wizyty, by przeżyć ją duchowo. Nie potrafiłam jej wtedy docenić. Przez kilka lat angażowałam się w ruch w Lednicy. Jeździliśmy tam na msze dla młodzieży. I tam była ta nieskrępowana duchowość, która kojarzy mi się z papieżem.
W spotkaniach z Janem Pawłem II uczestniczyły tłumy ludzi z różnych powodów. Zacznijmy od tych mniej ambitnych. Reguła niedostępności. Papież bywa rzadko. Pójdę na pielgrzymkę, żeby nie stracić tego, co jest trudno dostępne. Ojciec Święty miał dobrą mowę ciała. Słuchając go, miało się odczucie, że mówi do mnie wprost. Przemawiał w sposób prosty, mimo swego wykształcenia, swojej wiedzy, erudycji.
Potem był 2005 rok. Pamiętam 1 kwietnia. Przez cały czas oglądałam w telewizji komunikaty o stanie Jana Pawła II. W nocy słuchałam radia. Potrafiłam się budzić na każdy serwis informacyjny. Wszystkie zaczynały się od tych samych słów: stan papieża nie uległ poprawie. O śmierci papieża dowiedziałam się w Kętrzynie.
Niezależnie od tego, jak czuliśmy się związani z tą postacią, była to ważna chwila w naszym życiu. Takich momentów się nie zapomina.
Czytaj e-wydanie »Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
