Abp Grzegorz Ryś – O bliskości. Jak żyć razem w podzielonym świecie

Dla kogoś, kto pierwszy raz będzie obcował z przemyśleniami abp. Rysia, spotkanie takie może być szokiem. Metropolita łódzki idealnie odnajduje proporcje pomiędzy zaglądaniem w sfery niebieskie i twardym stąpaniem po Ziemi, gdzie mieści się tyle niepokoju. Opierając się na Biblii naucza niemal jak jak najlepszy przyjaciel, nie przekraczając cienkiej granicy pomiędzy powagą stanu duchownego a „zakumplowaniem się” z wiernymi. Odwołując się do myśli papieża Franciszka przypomina, że „kwarantanna, izolacja, mogą być pustkowiem, ale pustynia jest miejscem spotkania”. Bo Bóg na pustynię zapraszał i wciąż zaprasza. W 40. rocznicę porozumień sierpniowych abp Ryś przypominał historię Jezusa. „Jeszcze przed chwilą ludzie „wisieli” Mu na wargach, kiwali głowami, a chwilę później wyprowadzili Go na stok góry, na której ich miasto było zbudowane, żeby Go stracić i w ten sposób zabić. A przekładając fundamentalną dla chrześcijan historię jednocześnie przypomina, że „jesteśmy bardzo podzieleni, czasami aż o granicy wypierania się siebie wzajemnie. Ale każdy z nas nosi w sobie tęsknotę za jednością”. Nie poucza, nie straszy – zagląda w głąb ludzkich serc i mówi głośno o tym, o czym inni powiedzieć się boją. Przypomina: „Kiedy jesteśmy podzieleni między sobą, zawsze jeszcze ktoś inny chce na tym ugrać coś dla siebie”. Mówi o wspieraniu Kościoła prawosławnego na Syberii przypominając uniwersalną prawdę: „Liczy się to, że komuś podasz rękę. Liczy się to, że się do kogoś uśmiechniesz.”

Warto słuchać głosu, który pragnie dobra. „Jak żyć razem w podzielonym świecie” przypomina, by przede wszystkim być człowiekiem. Wierzący wiedzą, że jest przecież obrazem i podobieństwem Boga.